Delaware River

Onlangs hoorde ik op de radio weer eens het prachtige 'Sailing to Philadelphia', een stuk muziek dat me, als ik het hoor, altijd weer opnieuw een goed gevoel geeft.

Lang geleden stond ik op een vroege voorjaarsochtend samen met Jo. en Chr. in Newcastle aan de oever van de Delaware. Op de rivier gleed zachtjes een zeiljacht voorbij, richting Delaware Memorial Bridge (de grote hangbrug in de Interstate Highway van New York naar Washington tussen de staten New Jersey en Delaware) en mogelijk verder richting Philadelphia. Jaren later, ik geloof in 2000, hoorde ik voor het eerst 'Sailing to Philadelphia', een nummer van Mark Knopfler's gelijknamige cd. Vele keren nadien heb ik dit nummer tijdens zeiltochtjes op zee of waar dan ook opgezet. Het ritme van de prachtige muziek en de eindeloze cadans van golven en schip brachten, en brengen me nog in een gemoedsstemming, die me altijd weer sterk doet denken aan dat moment op die ochtend aan de oever van de Delaware River, en dat rustig voortglijdende zeiljachtje. Een bijzondere gemoedsstemming overviel me toen, een moment van, hoe zal ik het zeggen, tijdloosheid misschien en lichtheid van bestaan, in balans zijn met het leven en de dingen om me heen, alles klopt en is oké.



Het nummer is een ode aan het verhaal van Jeremiah Dixon en Charlie Mason, die als landmeters in de 18e eeuw vanuit Groot-Brittanië naar Philadelphia gestuurd werden om daar een grenslijn tussen de staten Pennsylvania en Maryland, de z.g. Mason-Dixonlijn vast te stellen. Zo komen ze daar op een goede ochtend aan in de VS, en zeilen ze bij hoog tij over de Delaware River naar Philadelphia. Een mooie passage uit de songtekst vind ik het volgende fragment:

Now hold your head up, Mason
See America lies there
The morning tide has raised
The capes of Delaware
Come up and feel the sun
A new morning is begun
Another day will make it clear
Why your stars should guide us here...

We are sailing to Philadelphia
A world away from the coaly Tyne
Sailing to Philadelphia
To draw the line
The Mason-Dixon line

'Sailing To Philadelphia' is volgens mij één van de beste, zo niet de beste soloplaat die Mark Knopfler (1949) tot op heden heeft gemaakt. De plaat is ook niet voor niets een aantal keren platina onderscheiden.