Klokslag elf uur stonden we gisteren voor de Grote Kerk in Naarden Vesting voor een gesloten deur. Op de deur een briefje, vanwege een rouwdienst gaan vandaag de deuren voor het fotofestival iets later open. Dan toch eerst maar een kopje koffie in het naastgelegen restaurant 360, wat een naam trouwens. Van daaruit zagen we even later inderdaad de rouwstoet vanuit de kerk vertrekken. Mooi, dan kunnen we naar binnen als de koffie op is, maar dat viel tegen, want we hadden eerst tickets bij de plaatselijke VVV moeten kopen kregen we te horen. Dan eerst maar weer naar de VVV, waar we geconfronteerd werden met een behoorlijke rij wachtenden voor ons. Het moet toch niet veel leuker worden! Maar het viel mee, een kwartiertje later hadden we onze tickets op zak. We konden eindelijk de Grote Kerk in, ons zelfverkozen startpunt van een wonderbaarlijke fotoexpeditie in het pittoreske vestingstadje.
Fotofestival Naarden 2011, "Let's Face it" - portraits of Dutch Photography, las ik in de folder. Het uitgangspunt van het FotoFestival Naarden is het tonen van de actualiteit. Enerzijds een selectie van de meest interessante Nederlandse fotografen van dit moment, anderzijds de meest actuele stand van zaken in de maatschappij.
Dit jaar staat het fotofestival dus in het teken van het portret, iets waar wij Nederlanders al langere tijd in uitblinken las ik. Een rechte lijn van Rembrandt tot in de hedendaagse fotografie. Maar de wereld wordt kleiner en we zien een verschuiving van 'onze' traditie naar het buitenland en een ontwikkeling bij onze fotografen in lichtgebruik en compositie van elders.
Voor een belangrijk deel nieuw materiaal dus, dat wordt geëxposeerd. Maar zonder context geen referentie, daarom worden er ook portretten getoond uit het verre en het recente verleden en daarnaast het werk van enkele buitenlandse fotografen. Heel interessant allemaal, onze nieuwsgierigheid was gewekt, we gingen het zien.
Nou we hebben gezien, foto's, foto's, heel veel foto's, teveel foto's vond ik. Wat was de context ook alweer waaraan ik deze overvloed aan beeldmateriaal moest refereren? Foto's van tientallen fotografen uit binnen- en buitenland, ook teveel om op te noemen. Behalve de Grote Kerk als binnen- en buitenlocatie was daar het Andreashuis, de Gele Loods, Galerie Pouloeff, de Stadhuiszolder, de Wallen, Vestingmuseum Kazematten Y, Bastion Oranje, Galerie De Lage Flank en garage Cattenhagestraat 14-16. We hebben ons in dat kleine vestingstadje de benen uit het gat gelopen.
In laatst genoemde locatie hing de 'Afghan Girl', de wereldberoemde foto van de Amerikaanse fotojournalist Steve McCurry (1950)die hij in 1985 heeft gemaakt. Het intrigerende portret van het toen dertienjarige Afghaanse meisje Sharbat Gula, dat met haar oma naar Pakistan was gevlucht voor de Russische gevechtshelikopters die haar ouders hadden gedood en haar dorp plat gebombardeerd. Zulke heldere en prachtig groene, haast hypnotiserende ogen, die het hele scala aan menselijke gevoelens uitstralen heb ik nog nooit gezien. Ze heeft destijds op het voorblad van de National Geographic gestaan.
Door vergelijking van de irissen van haar ogen, met die op de foto hebben ze in 2002 de toen dertigjarige Sharbat Gula weer kunnen opsporen. Ze leefde in de heuvels van Tora Bora in Afghanistan, en kon zich nog heel goed herinneren dat ze destijds was gefotografeerd. Ze had de foto echter nooit gezien, en met de enorme wereldwijde impact van haar portret scheen ze totaal onbekend te zijn!
Maar goed genoeg hierover, ik had de foto in de loop der jaren wel vaker gezien, maar ik blijf het, ondanks of misschien wel dank zij alle portretfoto's die ik gisteren op het fotofestival heb gezien, een topstuk vinden! Met name door die ogen, parels zijn het, het is één van de bijzonderste portretfoto's die ik ken!
Vanaf Bastion Oranje, de laatste locatie die we gisteren hebben bezocht, zijn we rond halfvijf over de Oostwal, Oude Haven en Nieuwe Haven naar de parkeerplaats gelopen. Behalve veel foto's, hadden we en passant ook het vestingstadje van alle kanten gezien, en hadden we in eetcafe 'De Doelen' aan de Marktstraat even kunnen bijkomen van al het gesjouw. Naarden Vesting een mooi plekje, ook zonder al die foto's!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten