't Gooi

Met de tentoonstelling 'de Salon Hilversum' in 'Museum Hilversum' over werk van van 21 hedendaagse kunstenaars en ontwerpers, waren we gisteren sneller klaar dan verwacht. Ik had in 't Gooi, van oudsher een regio waar bekende kunstenaars en ontwerpers als Charley Toorop, Mondriaan, Mauve, Bart van der Leck, Gispen, Benno Premsela, Berlage en Dudok woonden en werkten, toch een meer uitgebreidere collectie verwacht over de kunst, mode en vormgeving van nu. Maar het werk van Adriaan van den Berk, Nanette Kraaikamp, Barbara Kluiver, Bastiaan de Groot en nog 17 andere kunstenaars, was slechts in twee zalen van het museum opgesteld. Interessant, dat wel, maar kwantitatief nogal beperkt, we waren er met een uurtje doorheen!

Wat nu, weer naar huis of nog iets anders nu we toch nog hier zijn. Maar de meeste musea in deze omgeving kenden we wel. Een foldertje over de geschiedenis van Huizer aardewerk in het 'Huizer Museum' gaf uitkomst. In dat museum waren we nog nooit geweest. Echter onderweg, we reden nog in Hilversum, bedachten we bij nader inzien dat we een bezoek aan museum 'Beeld en Geluid' experience toch weer leuker vonden, bovendien konden we daar gelijk ook lunchen. Keren, en op naar het Mediapark, waar we even later de auto hadden geparkeerd. Maar niet voor lang, want eenmaal binnen Beeld en Geluid bleek het daar een heksenketel, de scholen hadden kennelijk vakantie. Wegwezen hier, dan toch maar ons oude plan, op naar Huizen!

Onderweg, bij brasserie 'De Goede Gooier' aan de Crailoseweg even een pitstop gemaakt. Ik ken die tent van diverse recepties en etentjes die ik daar in het verleden heb gehad. Maar eenmaal binnen, maakten we ook hier gelijk maar weer rechtsomkeert. Want gezien de sjiek gedekte tafels, zag het er niet naar uit dat we er nog even eenvoudig konden lunchen. En aan iets anders waren we zeker nog lang niet toe! Verder maar weer, het 'Huizer Museum' lonkte.

Nabij het 'Huizer Museum' aan de Achterbaan parkeerden we even later de auto. We hadden nog een halfuur voordat het museum z'n deuren voor het publiek zou openen, dus konden we mooi eerst ergens gaan lunchen. Na een halfuurtje sjouwen door Huizen kwamen we eindelijk in 'Brasserie Insolar' terecht aan het Oude Raadhuisplein. Insolar, las ik, betekent in het Portugees: Door de zon je laten beschijnen, kortom 'In het zonnetje'. Dat hadden we inmiddels wel nodig ook, want het leek zolangzamerhand wel of de sombere mist van buiten ook ons denken had vertroebeld, gezien het tot nu toe nogal frustrerende gerommel van ons die dag.

Maar de lunch in 'Brasserie Insolar' met heerlijke muntthee bracht gelukkig weer een beetje rust in onze bovenkamertjes. En eenmaal uitgegeten waren we weer zo helder, dat we zomaar konden besluiten om naar huis tegaan. Onze interesse voor de geschiedenis van het Huizer aardewerk was even helemaal verdwenen. Het was tot nu toe, op een enkele uitzondering na misschien, een dag geweest van gekloot en warrigheid zoals je dat soms kan hebben. Maar we treurden er niet om, waarom zouden we ook? Bovendien nog even en dan zat de vijf alweer in het uur, en waren we lekker thuis!