Reis naar Mars! Niet dat ik daar zelf op zit te wachten, integendeel, maar zo'n bericht intrigeert me wel. Afgelopen maandag, op Valentijnsdag dus, hebben twee van de zes marstronauten, die sinds juli vorig jaar zitten opgesloten in een compartiment in een hal van het Instituut voor Bio-Mechanische Problemen, afgekort het IBMP, drie vlaggen geplant in een zandbak in Moskou die het oppervlak van Mars moet verbeelden. Twintig minuten (de vertraging waarmee in het echt beelden van Mars naar onze Aarde zouden reizen) nadat de Rus Alexander Smoleevski en de Italiaan Diego Urbina de vlaggen hadden geplant, applaudisseerde de vluchtleiding iets verderop in het instituut voor de korrelige beelden op de monitoren alsof het allemaal echt was: De eerste stappen op de Rode Planeet!
Het één en ander maakt deel uit van het internationale Mars500-project. Doel van dit project is een reis van anderhalf jaar heen en terug naar Mars na te bootsen, inclusief een landing, om vooral na te gaan welke psychologische problemen zo'n onderneming voor de eenzame bemanning oproept. Acht maanden hebben de zes marstronauten, bestaande uit drie Russen, een Italiaan, een Fransman en een Chinees er nu op zitten, maar voor zover bekend vallen de geestelijke problemen reuze mee. Het gesimuleerde verblijf op de Rode planeet duurt 30 dagen, daarna volgt de terugreis, en op 5 november a.s. worden ze dan weer terug verwacht op Aarde.
Een echte bemande reis naar Mars is niet alleen veel duurder, (raming volgens NASA tussen de 221- en 295 miljard euro) maar natuurlijk ook veel risicovoller. Mocht bijvoorbeeld een Mars500-vrijwilliger plotseling zeer ernstig ziek worden, dan zal hij gewoon naar een Moskous ziekenhuis kunnen worden overgebracht! Iets dergelijks is gedurende een echte reis naar Mars uiteraard ondenkbaar.
Maar hoe dan ook, ik denk dat het er absoluut een keer van gaat komen. Al zal het ongetwijfeld nog wel even duren voordat de mens zijn eerste voetstappen op de Rode planeet zal hebben gezet. De ontdekking van Amerika in 1492 door Columbus was ook een avontuur waar destijds maar weinig mensen in konden geloven, laat staan dat ze het voor mogelijk hielden. Maar het zit nou eenmaal in de mens, die is zolang die al meeloopt op dit ondermaanse nieuwsgierig en levendig van aard gebleken. Zoektochten en ontdekkingen gaan alsmaar door, aan onze drang naar ontwikkeling op welk gebied dan ook komt nooit een einde!
Echter een reisje naar Mars laat ik toch graag aan anderen over, daar moet ik zelf absoluut niet aan denken! Ik blijf maar liever op Aarde, onze Blauwe planeet, kan ik mogelijk m'n kompaskoers nog eens een keertje op het Caribisch gebied richten, en de route varen die Columbus ook ooit gevaren heeft, dat lijkt me wel wat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten