Van de Hylper Haven naar Het Zool is maar een eindje. Even op de boeitjes letten dat je niet vastloopt op de plaat voor het vogelreservaat aan stuurboord, dat is alles. De 'Hylper Hurdsilery 2010' over bakboord achter ons, met al die prachtige Lemsteraken onder vol zeil hielden we voor gezien. En eenmaal de hoek om op Het Zool waren ze helemaal uit het zicht verdwenen. Aan bakboord op de Hylperdijk de vuurtoren van Workum op 52º58'NB 5º25'OL, waar al sinds 1967 de voormalig Rotterdamse architect Reid (70) en bedenker van de 'Driehoek Noordzee' in woont. Een mooier woonplek kan ik me voor een liefhebber van ruimte, natuur en zeilschepen nauwelijks voorstellen, om jaloers van te worden.
Voor de schutsluis hoefden we niet lang te wachten, en ook op de daarop volgende vier bruggen in Workum niet. Als je maar wel bij elke brug de €. 0,70 paraat houdt voor in de klomp. En zelfs nummer vijf, de spoorbrug zag ons kennelijk al aankomen, we konden praktisch zo doorvaren. En toen zaten we op de Lange Vliet, en even later op de Korte Vliet en weer even later op het Zandmeer en het Grote Gaastmeer. En toen we de daarop volgende Inthiemasloot ook hadden gehad zaten we op het Heegermeer, alwaar we bakboord uit gingen richting Heeg. Voor Heeg, net even voorbij het eilandje Rakkenpôlle stuurboord uit over de Woudsender Rakken naar Woudsend. Ik kan de hele route zolangzamerhand wel met m'n ogen dicht varen. Verder door Woudsend over de Ee naar het Slotermeer, en aan de overzijde van het meer het Slotergat in naar Sloten. En toen hadden we zin in een borreltje en een visje, dus hup de 'Swing' aan de kant en op de benenwagen het altijd pittoreskse Sloten in.
De oude jenever op het zonnige terras van restaurant 't Bolwerk aan de Voorstreek was prima van temperatuur, en de smaak van het harinkje met uitjes in cafetaria 'By de Brêge' was bovenverwachting goed. Goed gemutst en innig tevreden stapten we na dit Slotense intermezzo weer aan boord, om onze tocht over de Friese wateren te vervolgen. Via Woudsloot, Brandemeer, Kromme Ee en Rijnsloot kwamen we op de Groote Brekken uit, alwaar we vervolgens stuurboord uit gingen richting Lemmer. De zware bui die op de Brekken over ons heen dreigde te komen, deed me besluiten op het ijzeren zeil verder tegaan. Achteraf viel het mee en was deze aktie eigenlijk niet zo nodig geweest, maar ja het had ook anders kunnen uitpakken, dat heb ik inmiddels wel geleerd.
Via Stroomkanaal en Zijlroede met drie ophaalbruggen, voeren we langs de overbezette Lemsterkade's naar de Lemstersluis. Gelukkig waren we als enige in de sluis in no time geschut, en lagen we weer op IJsselmeer niveau. Maar ook de Buitenjachthaven van Lemmer lag op het eerste gezicht stampvol, echter doorvarend tot bijna achter in de haven, waar we ons nog maar nauwelijks konden keren, vonden we toch nog een vrije ligplaats voor de nacht.
Het was wel geen 'mossel na cataplana' wat we voorgeschoteld kregen in 'Les Pays Bas', het Lemmerse restaurant aan de Langestreek, maar ze smaakten evengoed prima. En ook de pikketanisjes daarna, of wat het ook mocht zijn in 'Tapa Tapa' aan het Burg. Krijgerplein, gingen er na al dat lekkers wonderlijk genoeg nog met smaak in. Maar toen we eenmaal terug waren aan boord ging het licht wel vrij snel uit, het was mooi geweest voor vandaag.
De andere dag even voor tienen 's morgens gingen de trossen weer los. Miezerig weer bij een ZW wind, kracht 4 à 5 Bft. Recht voor de kop dus, zin in laveren hadden we niet, maar het ijzeren zeil was gewillig. Koers naar huis, we lieten Friesland weer achter ons, langs de dijk eerst richting Urk, dan Ketelhaven en over de randmeren via Roggebotsluis en Elburg naar Harderwijk. Rond zes uur meerden we daar af in de thuishaven. En met een grote pan macaroni werd het vanuit zeilersoogpunt gezien nogal tamme, maar toch wel gezellige zeil-mannetjesweekend aan boord afgesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten