Aanloop, organisatie en beleving van de jaarlijkse familiefietstocht, die al een aantal decennia lang steevast op de eerste zaterdag van september gehouden wordt, was dit jaar anders dan anders. Het ziekbed en het overlijden van Jan v V. die toevallig ook nog één van de organisatoren zou zijn dit jaar, drukte nog zwaar op ons gemoed. Het was ook allemaal nog zo kort geleden! Het leven gaat door, dat weten we, en dat willen we ook allemaal, maar toch! De beloning voor een ieder van ons in de vorm van het vertrouwde fietsvaantje is er voor het eerst een keer bij ingeschoten.
Rond halftwaalf was het verzamelen en begroeten in restaurant/grand café Peacock's in Ermelo, 23 personen telde de fietsgroep en een grote hond in een fietskarretje. We begonnen met onszelf eerst maar eens te trakteren op koffie met appelgebak. En toen we waren uitgesmikkeld kregen we van 'good old brother-in-law' Ad, de coördinaten van een door hem uitgezochte 40 km lange knooppuntenroute uitgereikt. Verdwalen konden we nu niet meer!
Tegen halféén zaten we eindelijk in het zadel, en zette de groep zich langzaam maar zeker in beweging richting knooppunt 39, ons startpunt elders in Ermelo. Maar nog voor we dit punt hadden bereikt, lag Alida al met snorfiets en al in een heg. Hilariteit, ze had de bocht kennelijk iets tekort genomen. Maar na enig gekrabbel zat ze weer in het zadel en konden we ons pad vervolgen. De fietstocht van knooppunt naar knooppunt was prachtig. Over smalle maar verharde paden fietsten we afwisselend door bos en over zandverstuivingen en heidevelden. Het was mooi fietsweer, dus waren we bepaald niet alleen. De vele tegenliggers en achteropkomende snelfietsers drukten, bij mij althans, soms een lichte smet van irritatie op de beleving van deze prachtige tocht.
De rustpauze bij restaurant de 'Boerenschuur' in Vierhouten deed ons even goed. Lekker in het zonnetje lieten we ons de tosti's en pannekoeken goed smaken. Maar ja, we moesten toch weer verder, want we hadden om zes uur besproken bij de Italiaan in Ermelo. Dus hup, weer in het zadel met de hele hap. Via landgoed Staverden en schaapskooi Ermelo ging de tocht terug richting startpunt 39. Mink kwam nog even flink te kletteren, maar toen de traantjes waren weggepinkt konden we opgelucht weer verder. En klokslag zes uur melde de hele troep zich dorstig en uitgehongerd bij Ristorante Pizzeria ITALIA. Tot mijn verrassing werden we daar door Reini en Christien, de twee niet-meefietsers die dag, verwelkomt. Ze zaten met z'n tweetjes al aan de lange, reeds voor 25 personen gedekte tafel! Dat zag er natuurlijk wel een beetje droef uit, maar dat beeld was snel veranderd toen de hele meute z'n plaats had ingenomen!
Het bier was goed, de wijn was goed, en de pizza Mare e Monto, de Tagliatelle Gorgonzola, de Coppa Amarena en de Cappuccino waren ook goed. Maar bovenal was de sfeer goed, ondanks het voelbare gemis van één van ons. Rond een uur of negen was iedereen wel uitgegeten en restte ons nog afrekening en afscheid. En met de toezegging van Carla in ons aller achterhoofd, dat zij volgend jaar de fietstocht zal organiseren, naar ik aanneem in de omgeving van Purmerend, ging een ieder zijns weegs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten