De Efteling

Het pretpark 'De Efteling' in Kaatsheuvel dat sinds 31 mei 1952 bestaat, heeft gisteren de 100.000.000 bezoeker mogen verwelkomen hoorde ik op de radio. Gemiddeld hebben ze in de ruim 57 jaar van hun bestaan dan zo'n 1.754.386 bezoekers per jaar gehad. Aantallen waar wij met z'n veertienen met veel plezier een weekend lang in oktober 2003 een steentje aan hebben bijgedragen, bedacht ik gisteren. Daarvoor was ik er nog nooit geweest en wilde ik er eigenlijk ook nooit naar toe, wat mijn kinderen me wel eens kwalijk genomen hebben.

Het Efteling Hotel was jammergenoeg volgeboekt, maar we konden voor één nachtje nog prima terecht in Hotel Waalwijk op ca. 4 km van het pretpark. Dat was ook de plek waar we ons de eerste dag rond een uur of tien 's morgens verzamelden, acht z.g. volwassenen en zes kleinkinderen. Nadat we de koffie en limonade op hadden en iedereen z'n spullen naar z'n eigen kamer had gebracht ging de hele club goed gemutst richting pretpark.

Het is alles muziek wat je daar hoort. De ene drumband en fanfare na de andere kom je tegen op het park. En dan de attracties, je weet niet wat je het eerst of laatst gaat doen. Stoomcarrousel, Droomvlucht, Spookslot, Villa Volta, Doolhof, Python, Halve Maen, Waterorgel of Bobbaan. Het was allemaal even opwindend, je moest je beperken, en bovendien we hadden twee dagen?! Dacht ik aanvankelijk nog dat twee dagen veel te veel van het goede was, na een paar uurtjes was ik er al achter dat je dan nog niet alles gehad kon hebben.

Af en toe puften we ergens op een bankje even uit met een drankje en een hapje. Even mensen kijken, ook leuk. Dan zag je mensen hetzelfde doen, maar je zag ook de hele meute van joelende kinderen, sjokkende vaders en moeders, oma's en opa's voorbij trekken, op naar de volgende attractie. Dan hoorde en zag je ze een eindje verderop van pure opwinding de longen uit het lijf gillen in de Python, de Halve Maen of de Bobbaan.

Rond een uur vijf dropen we af richting hotel, waar iedereen zich moe maar vrolijk gestemd van alle belevenissen, eerst eens even lekker ging opfrissen, alvorens aan het aperitief en het diner te verschijnen. Ik herinner me verder dat na het eten de kleinkinderen naar bed gebracht werden, maar dat we het vrij snel daarna allemaal voor gezien hielden die dag. Zo'n beetje rond halfelf lag volgens mij de hele zaak plat. Na een verkwikkende nachtrust en een stevig ontbijt de andere morgen, was het verder een herhaling van zetten. Rond een uur of halfelf liepen we ons weer de benen uit het lijf in het Sprookjespark van Anton Pieck en vele andere attracties op de Efteling. En weer waren er de vele muzikanten, de leukste groep muzikanten vonden we, was 'De Enige Echte Efteling Fanfare' met o.a. de voor ons toen nog onbekende Arijan van Bavel, die we later op tv zo menigmaal hebben zien optreden als Adje in de programma's van Paul de Leeuw.



Tegen het eind van de middag hadden we het wel zo'n beetje gehad op de Efteling. Richting huis maar weer, maar voordat we uit elkaar gingen hebben we nog wel eerst met z'n allen ergens lekker gegeten. Dat hebben we in Zaltbommel gedaan, in grand cafe restaurant 'De Verdraagzaamheid' aan de Waalkade. Heerlijk allemaal, het was een mooi maar toch ook behoorlijk vermoeiend weekend.