Nuldernauw

Warm was het, erg warm en bovendien nog weinig of geen wind ook. We hadden logeetjes aan boord van de 'Swing' enwel de dames Jeanne, Kim en Roos. Het was 's avonds behoorlijk laat geworden, toch zaten ze rond acht uur 's morgens al in de kuip samen met ons te genieten van een ontbijtje in de stralende zon, die op dat uur nog wel te harden was. Maar toen we kort daarna vanuit jachthaven de Knar vertrokken waren en nog maar amper op het Wolderwijd zaten, stond het zweet alweer snel dik op ons voorhoofden. Op dringend verzoek van de dames, liet het voor anker gaan dan ook niet lang op zich wachten. En nog met de haven in zicht plonsde de één na de andere over boord!

En toen we weer ankerop gingen was het alweer bijna lunchtijd, van al dat zwemmen krijg je natuurlijk sowieso al snel weer trek. Na een nieuwsgierig rondje door de haven van Zeewolde ging het weer verder richting sluis bij Nijkerk. Maar even voorbij jachthaven Nulde was de temperatuur bij de meiden kennelijk zover opgelopen, dat ze ons vriendelijk doch dringend verzochten het anker weer uit te brengen. Mij kwam het ook goed uit, want ik had in de verte de rij wachtenden voor de sluis bij Nijkerk allang gezien. Ankeruit prima dus, en even later was het weer bommetje, bommetje en nog eens bommetje. Na de zwempartij hadden we helemaal geen zin meer om door de sluis te gaan, dus rechtsomkeerd en hup naar Nulde.



Jachthaven W.S.V. Nulde is bekend terrein voor ons, al is het ondertussen heel wat jaartjes geleden. Eindjaren zeventig, begin jaren tachtig was het onze thuishaven en lagen we hier met een Schakel en een Middellandse Zeejol. Onze kinderen leerden hier zeilen. En nu kwamen we binnenvaren met drie kleinkinderen, drie zeilertjes die al weer enige zeilervaring achter de rug hebben, en er zo te merken ook veel lol aan beleven. Nadat we ons in de havenkom op ons toegewezen plekje hadden geïnstalleerd, gingen de dames zich eerst eens uitgebreid douchen. Terug in de kajuit leefden ze zich met verf en kleurpotlood een poosje uit op papier. Kennelijk enigszins verhit door deze artistieke oprisping, sprongen ze tot m'n verbazing weer in de plomp voor de zoveelste zwemsessie die dag. Konden ze straks weer lekker onder de douche, joelden ze me lachend vanaf de waterlijn tegemoet. Maar voor het weer zover was, hebben we ons op het terras van het clubhuis eerst culinair laten verwennen met een toetje van ijs toe.

Na een ondanks de warmte, wonderbaarlijk goede nachtrust, zaten we de andere morgen al weer vroeg met z'n allen aan het ontbijt. Het beloofde weer een mooie en warme dag te worden, alleen wel een beetje jammer van de wind die maar niet wou komen. Nou ja, niets aan te doen, motorren is ook leuk. Inplaats van steeds voor anker te gaan zoals gisteren, wilden we er vandaag maar eens een eilandentochtje van maken hadden we bedacht. Eerst naar De Zegge en daarna De Biezen. De dames vonden het prima, als ze maar konden zwemmen. Ik vond het hardstikke leuk (de dames zouden vet leuk zeggen) dat Jeanne op enkele aanwijzingen na de 'Swing' geheel zelfstandig de haven van Nulde uitvoer!

Het zijn natuurlijk maar kleine eindjes, dus De Zegge hadden we al snel in beeld. Druk, druk, druk, een ligplaats bij het strandje konden we wel vergeten. Dan maar naar de achterkant van het eilandje, daar hadden ze een aanlegsteigertje wist ik. Omvarend liepen we nog vast ook, maar dat was gelukkig gauw verholpen, even fors in z'n achteruit en we dreven weer. Misschien moet ik maar eens een dieptemeter laten monteren die vooruit kan kijken. Aan het steigertje waren we voor even nog de enige, maar vijf minuten later waren alle plaatsen alweer bezet. Van de wandeling over het eiland waren de meiden snel terug, en even later hing de zwemtrap alweer omlaag. Op een gegeven moment lagen we allemaal in het water en was er niemand meer aan boord. Het was een schier eindeloze cyclus van bommetje, trapje op, bommetje, trapje op, bommetje, enz. er leek maar geen eind aan te komen, heerlijk!

Varend van De Zegge naar De Biezen lieten de meiden zich op de stootwillen achter de 'Swing' door het water slepen. Hilariteit, toch hielden ze dat niet echt lang vol, ook al voer ik zo langzaam als ik kon. Er gaat teveel energie zitten in het vasthouden van die gladde fenders. Ook op De Biezen was het weer een drukte van belang. We zijn er maar omheen gevaren, of gezeild moet ik zeggen, want er was ondertussen zowaar een briesje opgestoken. Op het Wolderwijd, met de thuishaven al in zicht, hebben we daarom toch nog maar een keer het anker laten zakken voor een zwemsessie van een uurtje. En rond halfvijf lagen we weer afgemeerd op ons plekje in jachthaven de Knar. Einde van een paar onvergetelijke dagen met een stel vet leuke meiden lekker dicht bij huis!