Grote- of St. Nicolaaskerk

Dinsdagmiddag rond een uur of twee stonden we tot onze verbazing voor de gesloten slagboom van 'Brennels Buiten' aan de Leemringweg, een plek in de Noordoostpolder ergens tussen Kraggenburg en Marknesse. Hoe kan dat nou, ik had het op internet nog zo goed uitgezocht, een bezoekje 'Brennels Buiten'. Toch niet dus, op maandag en dinsdag gesloten stond er met koeienletters op het hek. En bij nadere bestudering van de feiten, las ik dit ook op de uitdraai die ik thuis had gemaakt!
Op zo'n moment kan ik m'n eigen kop wel opvreten van frustratie en chagrijn. (Wat overigens een hele hap zou zijn, hebben goede vrienden me al eens laten weten.) Maar mijn geliefde wederhelft blijft dan rustig, het enige commentaar uit haar mond was, dat hebben we toch al eens vaker meegemaakt met jou! Op de één of andere manier wordt ik van zo'n opmerking ook weer niet bepaald rustiger.
Maar goed, we zijn hier nu eenmaal, wat nu? Weet je wat, we gaan een biertje drinken of wat dan ook op een terrasje in Blokzijl of Vollenhove, dat ligt hier niet ver uit de buurt!

Blokzijl kennen we vrij goed van onze boottochtjes in Noord-West Overijssel, maar museum 'Het Gildenhuys' aan de Kerkstraat hadden we nog nooit bezocht. We vielen met de neus in de boter, de historische film over Blokzijl was net begonnen, we konden zo aanschuiven bij de anderhalve man en een paardekop die er al zat. Na de film, die een kwartiertje duurde, werd ons tijdens een praatje met de museumbaas geadviseerd, eens een bezoekje te brengen aan galerie en beeldentuin 'Klein Afrika' in Marknesse.

Of het nou aan de motivatie lag of ergens anders aan is moeilijk te zeggen. Een feit is dat toen we 'Klein Afrika' niet zo snel konden vinden, we het maar voor gezien hielden. En voor we er erg in hadden waren we in Vollenhove aangeland. Na overigens in de polder wel eerst bij één van de vele boerderijwinkels die we onderweg zagen, wat fruit en aardappels te hebben gekocht.

Vollenhove dus! Terwijl we de auto parkeerden bij de Grote- of St. Nicolaaskerk, zagen we dat deze voor het publiek geopend was en dat het orgel op dit moment bespeeld werd door ene Korné Juffer. Wij naar binnen, daar hoeven we op zo'n moment nooit lang over na te denken. En ineens vertoefden we in de sacrale sfeer van een kerkgebouw uit het midden van de 15e eeuw.



De tonen van het prachtige orgel uit 1686, gemaakt door ene Apolonius Bosch uit Amsterdam, de eeuwen oude grafzerken onder je voeten, het majestueus hoge plafond, de eenvoudige glas-in-lood ramen en de prachtige kroonluchters. Het was allemaal van een eenvoud waar je stil van werd. Sobere vormgevingen en simpele structuren accentueerden hier de grootsheid van de ruimte.
Serene rust!