
Twee maal is scheepsrecht, andermaal stonden we voor de slagbomen maar deze keer vormden ze geen belemmering meer, we konden nu gewoon doorrijden. Onderweg naar de parkeerplaats aan je linkerhand voor de helft gemaaide brandnetelvelden, en ergens rechts in het veld een afgedankte MI-8 'Search And Rescue' helicopter van de Duitse luchtmacht. Er kan nu met kleine gezelschappen in worden vergaderd of in gegeten, gedronken en gelachen, las ik op een bordje. Evenlater aangekomen bij de parkeerplaats nabij Strandpaviljoen 'Brennels Buiten', werd ik heel even door een licht gevoel van teleurstelling overvallen, is dit het nou!?
Nadat we in het Strandpaviljoen uitgebreid hadden geluncht, hebben we ook de kledingwinkel van Brennels nog bezocht. Prachtige kleding, voorlopig alleen nog casual touch voor vrouwen zoals ze dat hier noemen, gemaakt van brandnetelstof en biologisch katoen. Niet goedkoop trouwens, maar wel apart. En wat ook niet onbelangrijk is, vind ik de wetenschap dat je iets aan je lijf hebt hangen, dat niet ergens in één of ander derde wereldland door kinderhandjes is gemaakt.
Nieuwsgierig geworden naar de bedenker en oprichter van dit alles, heb ik in de winkel een autobiografie van Bob Crébas (1951) gekocht. Maar verder is de winkel aan mij niet erg besteed, de natuur op 'Brennels Buiten' boeit mij meer. Die zal daar naar mijn inschatting de komende jaren constant aan verandering onderhevig zijn. Een proces dat de moeite van het volgen waard is, ik zal hier zeker vaker komen!
1 opmerking:
Dat wil ik ook wel eens bekijken. las er laatst over, maar dat had jij waarschijnlijk ook gelezen.
Een reactie posten