woensdag, december 17, 2008

Advent met Vol Luid



Woensdagavondvieringen tijdens Advent noemen ze de drie avonden in december. Een moment van ongeveer een half uur in de Katholieke Kerk van Putten, waarin je je kan bezinnen en voorbereiden op het komende Kerstfeest. Vieringen die zich kenmerken door samen te zingen, muziek te maken of gewoon stil te zijn. Ik kom nooit in een kerk, dus ook tijdens de kerst niet, maar vanavond was ik opeens wel van de partij. Klein Koor Vol Luid waar J op zit, was uitgenodigd om de liturgie voor deze avond mede vorm te geven, en dat wilde ik toch wel graag meemaken!

Er werden kaarsjes ontstoken door kinderen, waarna ze op de wijs van 'Er is een roos ontloken' zongen: De derde kaars mag branden. Het kerstfeest komt nabij. Het licht in onze handen, bedoeld voor jou en mij. De warmte van een kind, een stal van mensenliefde, 'tIs God die ons bemint. Er was een welkoms woord, er werden mooie gedachten uitgesproken, er was een kort gebed en er werd door de bezoekers nog meer gezongen.

Vol Luid zong Ave Maria en het lied Maria durch ein Dornwald ging. Verder werd er volgens mij zo ongeveer door iedereen behalve ik, hardop een geloofsbelijdenis uitgesproken met de tekst: Wij zijn toch één? Wij kennen ook hoop en verlangen? Wij zijn toch sámen op weg met een belofte? Proberen wij te leven van dat geheim? Daarom zeggen wij samen: Ik geloof in God. Jezus is mijn Heer. Mijn Kracht is zijn Geest. Mijn belofte is zijn Rijk. Mijn thuis zijn Kerk. Zo zal het zijn. Amen.



Het is allemaal nogal wat. Toch vond ik het niet vervelend om er bij te zijn, even kreeg ik zelfs heimwee naar vroeger. Maar de ratio in mij zette me al snel weer met beide benen op de grond. Het was de devote saamhorigheid die mij even ontroerde in dit kleine intieme kerkje, samen geloven in een religie. Maar geloven in een religie die al heel lang niet meer de mijne is, en nooit geweest is ook kan ik achteraf wel zeggen.
Maar dat terzijde, blijft toch over een moment van saamhorigheid in wat dan ook, verbazing, verstilling en bezinning of misschien geloof in elkaar, het goede in de mens, los van elke religie. Wie kan het zeggen, ieder heeft zijn eigen gedachten. Van mij mag iedereen geloven wat ie wil, als je anderen er maar niet mee tot last bent!

Geen opmerkingen: