Eén en dertig december tweeduizendzeven, oudejaarsdag twee uur in de middag, nog tien uurtjes en dan is ook dit jaar weer verleden tijd. We vieren de jaarwisseling vanavond bij G en C in Kampen, maar naar de frequentie van het knalwerk buiten te oordelen, lopen er al heel wat mensen op dit gebeuren vooruit. Als ze vanavond nog maar wat vuurwerk over hebben, maar dat zal ongetwijfeld het geval zijn, want ik hoorde dat er dit jaar voor ruim €. 60.000.000,- aan is uitgegeven! Er zitten enorm zware dreunen tussen, alsof er een bom ontploft, je schrikt je voortdurend een bult.
Oudejaarsdag, de laatste dag van het jaar, is de dag van de weemoed. De dag van de ultieme melancholie! Of is dat overdreven? Misschien, maar ik weet niet anders dan dat deze dag bij bijna iedereen die ik ken als bijzonder wordt ervaren. En dat we aan het eind van deze dag, na de nodige glazen en vette happen te hebben genuttigd, dikwijls jankend achteruitkijken en lallend vooruitblikken. Het is niet anders, maar waar komt dat toch vandaan? Rationeel bekeken is het een dag als alle andere dagen. Goed, het begin van een nieuwjaar is een nieuw begin van alles, van beste wensen en goede voornemens. Maar na een paar dagen zit je doorgaans al weer in je gewone ritme, en vraag je je af wat die goede voornemens ook alweer inhielden.
Toch laat ik de ratio voor vandaag maar voor wat het is, en mag voor mij het gevoel zegevieren. Ik zie er naar uit om vanavond met een aardig stel mensen de jaarwisseling te vieren. En ik ga lekker eten en drinken vanavond, want voor de lijn hoef ik het niet meer te laten las ik vanmorgen in de krant, mannen met een buikje gaan langer mee! Ook neem ik mij voor het volgend jaar een meer optimistische kijk te hebben op van alles en nog wat, maar in het bijzonder op het doen en laten van de mensen waarvan ik zo hou!
Gelukkig Nieuwjaar allemaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten