ontroering

De ruitenwissers zwiepten op z'n hardst, het regende zo hard dat ze nauwelijks een bijdrage leverden aan beter zicht op mijn omgeving. De borden boven de weg adviseerden snelheid te minderen, ik naderde de stad en reed de fuik in, file, even nog ging het een poosje stapvoets maar toen stond ik stil, samen met al die andere weggebruikers. Melancholisch zat ik voor mij uit te staren, denkend aan niks en van alles. De prachtige muziek op de radio van het programma "De Klassieken" was tot dan toe nog nauwelijks tot mij doorgedrongen. Maar dat veranderde toen Maartje van Weegen de aria "Lascia ch'ío pianga" uit de opera "Rinaldo" (premiere 1711) van Georg Friedrich Händel aankondigde.
In deze aria bezingt de ontvoerde Almirena, die de geliefde is van Rinaldo, haar schrijnende lot in de betoverde tuin van Armida (de bongenote van Rinaldo's rivaal Argante). Van de ontroerend mooie melodie van deze aria krijg ik kippevel, om nou te zeggen dat ik er van in tranen uitbarstte is overdreven, maar veel mankeerde daar niet aan. Ik kan mijn ogen bij het horen van deze aria moeilijk droog houden, het drukt kennelijk een stevig accent op de stemming waarin je op dat moment verkeerd. Ik was even blij dat ik alleen in de auto zat. In onderstaand filmpje wordt de aria gezongen door de Italiaanse mezzosopraan Cecilia Bartoli (4-6-1966). Ik ken nog zo'n prachtige en ontroerende aria, en dat is de aria "Casta Diva" uit de opera "Norma" van Bellini uit 1831. Die heb ik ter voorbereiding op ons bezoek aan de operaliefhebbers in de gelijknamige villa "Casta Diva" onlangs in Pretoria, de laatste tijd vaak beluistert. Norma, een druidische hogepriesteres in het Gallië ten tijde van de Romeinse overheersing, onderhoudt een foute relatie met Pollione, een proconsul van de vijand. Wanneer blijkt dat de Romeinse schooier ondertussen op een jongere collega verliefd is, bidt zij in een lyrische 'canzone' de kuise godin (Casta Diva) om vrede op aarde. Vervolgens smeekt zij in het snellere gedeelte van de aria - de 'cabaletta' - om de terugkeer van haar ontrouwe geliefde. Hoe vaak ik deze aria ook beluister, gevoelens van weemoed vallen mij telkens weer ten deel. Deze aria wordt in onderstaand filmpje gezongen op 19 december 1958 in Parijs door de legendarische Amerikaans/Griekse sopraan Maria Callas (1923-1977)