Wintercircus

Op 2e kerstdag gaan we nog wel eens met kinderen en kleinkinderen naar het vrij kleine, en daardoor zo intieme Wintercircus in Apeldoorn. Ook deze keer, voor de derde keer alweer, waren we 's middags om één uur van de partij. In een afgeladen maar sfeervolle circustent zaten we met spanning te wachten op de dingen die gingen komen. En dan ineens is het zover: Hooggeëerd Publiek! Onder luid applaus kwam spreekstalmeester Wim Zomer met in z'n gevolg het hele internationale gezelschap aan artiesten op de piste zich voorstellen. Het was begonnen, de komende paar uur konden we genieten en huiveren van de bonte wereld van het circus. En genoten hebben we! De topacts werden gebracht door artiesten uit Rusland, Hongarije, Polen, Duitsland en Nederland. Trapezewerk, acrobatiek, clowns, jongleurs met paarden en honden, en niet te vergeten het beruchte dodenrad. Persoonlijk vond ik de prestaties van het twaalf jarige duitse jongleurtje Thomas Janke nogal indrukwekkend, als je op die leeftijd al zoveel ballen in de lucht weet te houden verdient dat volgens mij veel respect.

In de pauze stonden we in de rij voor een grote suikerspin. En Mink liep al een tijdje te zeuren om een kleuriglichtgevend handstakeltje, of hoe moet je zo'n ding eigenlijk noemen, maar daar wou ik niet aan beginnen. Dan zou ik er natuurlijk gelijk weer zes moeten kopen en dat was ik niet van plan. Want ik ken dat, na afloop is de batterij leeg en smijten ze die dingen toch weer van zich af. Maar de suikerspin maakte alles goed, al zat hij even later wel weer met beide pikhanden omhoog, die hij dan weer eerst wilde wassen, terwijl de voorstelling net weer was begonnen. Maar het mocht de pret allemaal niet drukken, dat beetje zeuren namen we maar op de koop toe. Na afloop waren we het er allemaal over eens, ook deze keer hebben we weer kunnen genieten van een prachtige voorstelling.

Tegen een uur of vijf zat het hele stel bij ons thuis bij het aperatief nog een poosje na te praten over dat leuke, kleine, lieve wintercircusje.