over zondagsrust

Onlangs viel bij ons magazine 'Zondagsrust' op de mat. Huis aan huis verspreid door een mij totaal onbekende, maar al reeds in 1954 opgerichte Nederlandse Vereniging tot bevordering van de Zondagsrust en de Zondagsheiliging. Het nostalgische beeld op de cover deed mij nog denken aan de mooie zondagse wandelingen van weleer. Echter de inhoud van het magazine deed mij bij het doorbladeren belanden in de spruitjeslucht van de verstikkende jaren vijftig, een tijd die nota bene al zo'n 70 jaar achter ons ligt. 

De inhoud van het magazine bestond uit een bundeling van zeven nogal behoudende artikelen die de invulling van de eerste dag van de week als thema hadden. Aan het woord kwam een dominee en vader van 11 kinderen; een verstokte kerkganger; een bedrijfsleider van een Jumbo filiaal; een SGP politicus; een bestuurder; een moeder van 9 kinderen en een GZ-psycholoog. Ze hadden gemeen met elkaar, dat de zondag een dag is die ervoor gemaakt is om met God en Zijn dienst bezig te zijn. Een dag van rust en concentratie, en niks anders!

Iedereen is uiteraard vrij om te denken en te geloven wat hij of zij wil, zeker zolang ze er een ander maar niet mee lastig vallen. Maar ik keek er desalniettemin wel van op dat de in mijn ogen bekrompen christelijke standpunten van weleer, anno 2023 nog zo bestaan.