Een frustrerend autoritje.

De route ken ik als mijn broekzak, vele malen gereden. Toch reed ik onlangs op de A27 de afslag naar de A2 bij knooppunt Everdingen voorbij. Gezellig keuvelend met z'n drietjes toch even niet alert genoeg. Ik had het weliswaar door op het moment suprême, maar dat is op snelweg A27 uiteraard te laat. Irritant, maar geen paniek, er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar ook naar Zaltbommel. Dus doorrijden maar tot knooppunt Gorinchem, en dan via de A15 richting Tiel/Nijmegen, om zo onderweg middels knooppunt Deil alsnog op de A2 te komen. Stukje om, dat wel, je rijd a.h.w. twee zijden van de gelijkzijdige driehoek i.p.v. één, maar daar valt mee te leven. En zo karden we tot bijna aan knooppunt Deil toe weer vrolijk verder! 

Maar toen kwam de klad erin, en bracht een gigantische file ons net voor knooppunt Deil tot stilstand. We zaten voorlopig nog niet op de A2. Via een omweggetje over Waardenburg probeerde ik de verstopping enigszins te omzeilen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. We raakten van de ene in de andere verstopping, omdat ik niet de enige was die zo stom was. Bovendien had ik natuurlijk van te voren moeten bedenken, dat ik hoe dan ook de Martinus Nijhoffbrug over de Waal over moest om Zaltbommel te bereiken, en dat gaat daar toch echt enkel via de A2. Wat een frustratie! 

Toen we een uurtje later eindelijk op de A2 zaten, kwam het verkeer net weer in beweging. En toen we even later eindelijk op de plaats van bestemming ware gearriveerd, hadden we i.p.v. 1,16 uur er 2,40 uur over gedaan omdat te bereiken. Gelukkig stond de Bokma daar koud en waren we de ergernissen snel vergeten.