V, één van de vijf, die daar al enkele jaren in z'n eentje woont, is jammergenoeg sinds enige tijd niet meer in staat deel te nemen aan onze reguliere ontmoetingen. Behalve een permanent pijnlijk mobiliteitsprobleem laat het geheugen hem kennelijk ook steeds meer in de steek. Ik vroeg mij overigens wel af of het nu een normale achteruitgang van het geheugen was, die zo vaak gepaard gaat met het ouder worden van de mens, of een beginnende vorm van Alzheimer. Een feit was in iedergeval dat we, in tegenstelling tot wat we van elkaar gewend zijn, deze keer wel erg veel moeite hadden om het gesprek gaande te houden. En ons voorstel tegen beter weten in, om samen ergens buiten de deur te gaan lunchen, bleek ook geen haalbare kaart.
Na een uurtje of zo hebben we weer afscheid genomen van V en hem maar weer sterkte gewenst. Waarna we maar een uitsmijtertje zijn gaan eten in het Reeuwijkse Hout. Daar, op het terras aan de waterkant, hebben we geprobeerd ons deprimerende bezoekje enigzins te evalueren. Omgaan met een vriend die een geleidelijke persoonsverandering ondergaat, vergt uiteraard ook van ons een andere benadering. De tijd zal het leren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten