We begonnen onze wandeling bij de parkeerplaats aan de Waterweg nabij de Oldenallerbrug. Een beladen plek, of een schuldige plek zoals kunstenaar Armando een landschap placht te omschrijven dat getuige is geweest van een groot menselijk drama. Immers op deze plek vond op 1 oktober 1944 de grotendeels mislukte aanslag plaats van het verzet op Duitse officieren, met als resultaat een Duitse vergeldingsactie die zijn weerga niet of nauwelijks kent. Een razzia in het nabij gelegen Putten waarbij 601 mannen werden opgepakt en weggevoerd. Van hen vonden er 553 de dood in Duitse concentratiekampen, de meesten in kamp Neuengamme. Lang geleden allemaal, maar je staat er op deze beladen plek toch altijd even bij stil.
Maar reeds op de Oldenallerallee, de oude lange met eiken omzoomde klinkerweg richting Kasteel Oldenaller, maakte de latent aanwezig beladen stemming door de ontluikende natuur al weer plaats voor een heerlijk lentegevoel. Mooi toch, een prachtige plek! De schilderachtige doorkijkjes in het parkachtige bos rond het kasteel, de narcissen, de stroompjes en de grote vijver waarin de eenden het zo te zien ook naar hun zin hebben, het gekwetter hoog in de bomen, het is alom leven. Maar het mooiste vond ik deze keer de bonte specht, die ons tijdens de wandeling voortdurend begeleide met zijn staccato getrommel op takken en boomstammen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten