Een wandeling over het Giezenpad, vanwege de nattigheid ook wel Laarzenpad genoemd, in Harderbroek hebben we al aardig wat keertjes gedaan. We kennen het Giezenpad inmiddels als onze broekzak, maar het is en blijft, in welk jaargetij dan ook, steeds weer een wandeling met verrassingen. Behalve de boeiende flora in allerlei stadia en de overweldigende ervaring dat je in een vogelparadijs verzeild geraakt bent, zijn er ook nog twee kunstprojecten van Krijn Giezen (1939-2011) te vinden in de vorm van een ontvangsthut en een vogelkijkhut. Gebouwd in 1976 van hoofdzakelijk natuurlijk materiaal uit de directe omgeving, t.w. riet. De filosofie van Krijn Giezen was, dat de als zodanig gebouwde projecten langs natuurlijke weg geleidelijk zouden vergaan en weer worden geabsorbeerd door het landschap. Maar de Rijksdienst IJsselmeerpolders, destijds zijn opdrachtgever, wilde om een langere duurzaamheid te kunnen waarborgen het één en ander toch versterken met houten constructiedelen, waarmee Krijn Giezen uiteindelijk akkoord ging.
Natuurmonumenten heeft beide hutten in 2012 volledig gerestaureerd. Maar nu zag ik gisteren dat de ontvangsthut, hoofdzakelijk gebouwd van gestapelde rietbalen, toch weer behoorlijk in verval was geraakt. De ingang was afgesloten met schoren en rood witte linten. Of er nog weer een restauratieronde gaat komen is de vraag, maar zoniet dan zal verdere verpaupering geheel in de geest van wijlen Krijn Giezen plaats vinden. In dat proces hoort volgens mij eigenlijk geen afsluiting met schoren en rood witte linten, maar daar zal Natuurmonumenten mogelijk vanwege vermeend instortingsgevaar vast anders over denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten