dwaalt de herder eenzaam rond
wijl de witgewolde kudde
trouw bewaakt wordt door den hond.
En, al dwalend ginds en her,
denkt de herder: "Och, hoe ver,
hoe ver is mijn heide,
hoe ver is mijn heide, mijn heide!"
Mooi liedje uit vervlogen tijden, hoewel, als de liedschrijver (Pieter Louwerse 1840-1908) destijds de Ermelosche Heide voor ogen heeft gehad is het nog immer actueel. Met dit uitgestrekte heidegebied van bijna 400 hectare voor ogen, kom je haast vanzelf uit op de vragen in het liedje. Ik vroeg mij tenminste op enig moment inderdaad af hoever de bosrijke horizon, met name de heiige verte in zuid-oostelijke richting, van me afstond. De stilte is een ander verhaal, altijd hoor je wel verkeersgeluiden in de verte. En door de vele wandelpaden hoor en zie je ook vaak aardig wat mensen rond scharrelen, hoewel dat deze keer meeviel, waarschijnlijk door de snijdende kou. Het is niet anders, andere tijden, jammer genoeg ook voor 'de groote, stille heide'. Maar het is en blijft alsnog een prachtig gebied!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten