een zaterdagmiddag in Amersfoort

Bep Eskes-Rietveld (1913-1999), dochter van de bekende meubelontwerper en architect Gerrit Rietveld (1888-1964), schilderde praktisch haar hele leven portretten en stillevens. Dat ze dat goed kon hebben we afgelopen zaterdag in Amersfoort gezien in Museum Flehite. Een mooie en vaak indringende expositie van haar werk. Veel werk ook uit de periode dat zij met haar kinderen in Nederlands-Indië geïnterneerd zat in een Jappenkamp. Meer dan honderd portretten van medegevangenen met hun kinderen. Het tekenen gaf haar houvast. Zij tekende met krijt op elk stuk papier dat zij maar te pakken kon krijgen. Een mooie expositie. 

Een bezoek aan de expositie van Nancy Muns op het Havik, dat bij Museum Flehite om de hoek ligt, hadden wij nog tegoed van de vorige keer, toen we niet naar binnen konden ( Zie mijn stukje 'Kunst rond het Havik in Amersfoort' van 1/9'20). Behalve haar schilderijen zijn de vele kleurrijk geschilderde objecten en mens en dierfiguren een lust voor het oog. Gelukkig troffen wij Nancy samen met Onno, haar eega en toeverlaat nu wel aan, en konden we haar kunstwerken deze keer beter bekijken. En wij niet alleen, er was nog een voor mij totaal onbekende gast aanwezig. Toen wij echter aan de praat raakten bleken we elkaar van lang geleden wel degelijk te kennen. Wat vijf decennia al niet met de lijfelijke vormgeving van een mens kunnen doen. 

De na de grote brand in 2007 herbouwde 'Elleboogkerk' hier even verder op, destijds bekend als het 'Armando Museum' (Zie o.m. mijn blogarchief stukje 'Elleboogkerk' van 23/10'07) was in de jaren zestig, zeventig en tachtig in gebruik als architectenbureau. In de begin jaren zeventig bleken we daar een paar jaar als collega's met elkaar te zijn opgetrokken. Leuk, steeds meer herinneringen van bijna 50 jaar terug kwamen in ons gesprekje boven drijven. Een waar feest der herkenning, en dat zo dicht bij de bron, en dan ook nog in een fraaie expositieruimte met Nancy's kunst!