Op 8 juli j.l. schreef ik op mijn blog een stukje dat ik 'getob over de zin van het zijn' noemde. Het één en ander onder meer n.a.v. een stuk in de Volkskrant van journalist Fokke Obbema. Het leven is eigenlijk een grote zee waarop de mens voort dobbert, werd o.m. gezegd. Je kunt zelf je weg bepalen in die eindeloos onafzienbare deining, maar een onverwachte gebeurtenis kan alles zomaar op z’n kop zetten.
Zelf je weg bepalen deed Hannah onlangs ook, toen ze op slechts 23 jarige leeftijd een einde aan haar leven maakte. Een keuze van haar, die het leven van de achterblijvers, ouders en stiefouders, broers, zussen, geliefden en vrienden in één klap op z'n kop hebben gezet. Een keuze die we niet alleen zullen moeten accepteren, maar ook moeten respecteren, hoe ontzettend moeilijk dat ook is. Echter getuige het hartverwarmende en overweldigende applaus, dat ter ere van Hannah opklonk tijdens de afscheidsceremonie in Uitvaartlocatie Haagse Duinen, kon de meerderheid van de aanwezigen zich kennelijk wel in deze gedachtegang vinden. We hebben Hannah daarna met z'n allen naar haar laatste rustplaats in Leidschendam gebracht, en haar begraven met en te midden een zee van bloemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten