Onlangs zag ik op fasebook een foto van Wim Daniëls waarop een jongetje door een verrekijker staat te turen met een vogeltje op z'n hoofd, een kool- of pimpelmeesje geloof ik, met daarbij de tekst 'De beginnende vogelaar'. Grappig, zoekend door een verrekijker naar vogeltjes in de verte terwijl er eentje bovenop z'n hoofd zat. Daar kunnen Hans Dorrestijn en Nico de Haan, ofwel de Baardmannetjes van Omroep Max volgens mij een puntje aan zuigen.
Zelf heb ik trouwens ook weleens een vogeltje op m'n hoofd gehad. Op zee ergens tussen Schotland en de Shetlandeilanden. Ik stond in de regenachtige vooravond aan het roer van mijn zeilboot, matig windje maar nog een hoge deining door de storm die we die dag over ons heen hadden gehad, toen ik ineens iets op m'n hoofd voelde terecht komen. Een oververmoeide zwaluw bleek al snel, die hoogst waarschijnlijk door de stormwinden uit koers geblazen was, en mijn hoofd uiteindelijk voor een reddingsboei aanzag. Ik heb het beestje in de beschutting van de buiskap gezet, waar het de hele nacht heeft zitten bibberen en kakken. In de vroege ochtend, we zagen de Shetlandeilanden inmiddels in de verte liggen, zat onze gevleugelde gast er nog steeds.
Ik blijk een vogelaar van niks te zijn, want toen ik het wilde oppakken, vloog het plotseling onder mijn handen vandaan. Ze nam een te lage vliegroute bleek al snel, want eenmaal buiten boord werd ze vrijwel direct gegrepen door een hoge golf. Arm zwaluwtje, met land in zicht toch nog een droevig zeemansgraf, ik was er een beetje beduusd van! Hoeveel soortgenootjes zouden eigenlijk tijdens de lange trek naar het zuiden een dergelijk lot ondergaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten