Het menselijk oog ziet in het donker vrij weinig wordt gezegd. En vergeleken met een kat bijvoorbeeld, is dat zeker zo. Aan de andere kant kan een beetje licht in de duisternis je dingen laten zien, die je overdag soms niet zou zien. Ik heb 's nachts veel op zee gezeild, als dan je ogen aan het duister gewend waren, viel me altijd weer op hoeveel er zelfs in de donkerste nacht nog te zien was. Zie o.m. ook mijn stukje 'hemelse duisternis' van 10 juli 2014. We woonden vroeger nabij de bosrand, met mijn kinderen ging ik daar vaak op zondagavond een wandelingetje maken in het donkere bos. Het donkere bomenbos noemden ze het. Dicht tegen me aangedrukt liepen ze dan heerlijk te griezelen, helemaal als ik er ook nog een passend verhaaltje van bijvoorbeeld Marten Toonder bij vertelde. Het werd niet voor niets het donkere bomenbos genoemd. Maar al was het nog zo donker, de boomstammen tekenden nog donkerder. En zo zagen we ze altijd wel staan, al leken ze volgens mijn kinderen vaak op hele enge wezens.
Licht en donker, een intrigerend spel, altijd al gevonden in welke vorm dan ook. Gisteravond, genietend van het lichtfestival in het centrum, moest ik ook een beetje denken aan de vloeistofdia's die ik vroeger vaak maakte op feestjes en partijtjes. Zie in mijn blogarchief 'vloeistofdia's' van 26 september 2006. Ether en ecoline of laserlicht, de verrassende metamorfoses in het lichtspectrum verandert een bekende plek in een boeiend en kleurrijk tafereel. De werkelijkheid in deze donkere tijd net even anders doen beleven. WAUW! Een mooi initiatief van Stichting Underground Harderwijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten