Gezien in 'Museum de Fundatie': a) Dutch Identity, over Nederlandse portretfotografie nu; b) Machteld, de muze van Karel Appel en c) Ans Markus, als ik jou was... Er was nog wel meer te zien, maar bij deze 3 exposities hebben we het even gelaten.
Dutch Identity, geeft aan de hand van zo'n honderdvijftig foto's van 25 Nederlandse topfotografen een boeiende diversiteit aan nationale fotoportretkunst te zien. Bizar vond ik de foto's van Martine Stig. In Koeweit fotografeerde ze vrouwen in burka. Geen gezicht te zien, is dat dan eigenlijk wel een portret?
Machteld, het monumentale en open portret van Karel Appel's grote liefde, dat hij in 1962 in olieverf op doek schilderde. Een jonge vrouw met stijl, een mannequin die van boeken hield, een anker in Appel's turbulente leven. In 1970 overleed ze, slechts 35 jaar oud.
Ans Markus, is iemand die zich misschien wel als geen andere hedendaagse kunstenaar in Nederland kan inleven in haar publiek, iemand die à priori bereid is zich te verplaatsen in de kijker en vanuit een oprechte betrokkenheid bij de medemens haar tekeningen, schilderijen en sculpturen maakt. Maar 'als ik jou was...' impliceert ook 'als jij mij was...' Met haar kunst zet zij zichzelf in een breder menselijk perspectief en geeft zij een stem aan gevoelens die iedereen bij zichzelf kan herkennen.
Ik probeer me in te leven en onderliggende emoties te begrijpen. Vrouwen gehuld in burka en windsels, letterlijk geen gezicht, versus een vrouw geschilderd in een weinig verhullende pose, vrijheid!? Maar wel met hoed en zonnebril. Gevoelens zijn niet zichtbaar, op geen enkel gezicht. Is dat de rode draad? Zo ja, waarom, en hoe moet ik daar dan mee omgaan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten