Het wordt heet, heter, heetst werd gezegd, en dat klopt volgens mij wel. In huis houden we het nog een beetje draaglijk, door alle schermen die er zijn de hele dag omlaag dan wel gesloten te houden. Het liefst zit ik de hele dag in mijn auto in een voor mij ideale temperatuur van rond de 21º C, maar ja, als je nergens heen hoeft is dat feitelijk geen optie. Dus hou ik mij het grootste deel van de dag binnen op, of zit ik op z'n hoogst ergens buiten rustig in de schaduw.
Maar heet of niet, het is voor mij geen reden om de hele dag te niksen. Er moet altijd wel het één en ander worden gedaan. Bovendien had ik ook nog een afspraak met de mondhygiënist en de tandarts, en wilde ik verder nog een restaurant regelen voor 's avonds, want de heren van het 'Herenleed' zouden voor de verandering weer eens naar Harderwijk komen. 'Herenleed' is de naam van ons vriendenclubje dat op gezette tijden bijeenkomt om te ouwenelen, lekker te eten en plannetjes te beramen voor een architectuurexcursie of iets anders.
De naam 'Herenleed' hebben we bedacht toen ons Amsterdamse architectenteam in 1982 uit elkaar viel en ieder zijns weegs ging. Ontleend aan de gelijknamige serie met Armando en Cherry Duyns. Een programma van 'weemoed en verlangen' dat van 1971 tot 1997 regelmatig op TV te zien was. Het bevatte absurdistische humor in sketches gespeeld door twee heren, in het script simpelweg aangeduid als Man 1 (Armando als het bescheiden heertje met bril, hoge schoenen en te krap jasje) en Man 2 (Cherry Duyns als de verwaten heer met bolhoed, sik, opstaande snor, pandjesjas en horlogeketting).
Even voor halfzes haalde ik de mannetjes van de trein. Op m'n vraag waarom de heren met deze hitte geen korte broek aan hadden gedaan, kreeg ik te horen dat ze zo niet in een restaurant gezien wilden worden. Dat doe je niet, nou ja zeg, maar goed zo kon het zijn dat even later vier luchtig, doch keurig geklede mannetjes bij mij in de tuin alvast aan een heerlijk gekoeld aperitief zaten te nippen. Dat beviel ons allemaal echter zo goed, dat na nog een paar amuses en aperitiefjes het plan ontstond om hier maar lekker te blijven zitten. We willen buiten eten, maar je kan er op rekenen dat de terrasjes in de stad nu stampvol zitten, terwijl we hier toch heerlijk zitten. We laten gewoon een Chinese rijsttafel aanrukken voor vier personen. Zo gezegd, zo gedaan, maar de Chinese rijsttafel voor vier personen hebben we nog niet voor de helft opgegeten. Heerlijk, maar wat een porties zeg, veel en veel teveel. Ik denk dat ik m'n kinderen morgen maar ga uitnodigen.
Met nog wat ijs toe werd het bijzondere 'Herenleed' avondje afgesloten, en heb ik de heren rond elf uur weer naar het station gebracht. De thermometer gaf nog 28º C aan, en dat tegen middernacht, niet te geloven! Tegen de tijd dat ze in die warme trein in Amsterdam zijn, zijn ze lijkt me ook wel weer toe aan een verkoelende versnapering.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten