De expositie 'Pompen of Verzuipen' in het 'Nieuw Land Erfgoedcentrum' in Lelystad, toont in vogelvlucht het hele waterverhaal van Nederland vanaf het verleden tot aan het heden. En voorts geeft het een aardig beeld van de maatregelen die Nederlanders nu en in de toekomst treffen tegen een stijgende zeespiegel aan de voordeur, en middels de grote rivieren een groeiende toevoer van water aan de achterdeur. Een interesante expositie! We hebben in de lage landen een eeuwenoude haat liefde verhouding met het water. Vanaf het bouwen van boerderijen op terpen, het aanleggen van dijken en de ontginning van veengebieden, tot grootse inpolderingsprojecten aan toe. Een behoorlijk groot deel van bewoond Nederland bevindt zich onder de zeespiegel. We zijn er echter nooit klaar mee, het water blijft ons uitdagen. Telkens weer moeten we ons bezig houden met nieuwe oplossingen zoeken tegen wateroverlast. Dat we daar onderhand aardig goed in geworden zijn, bewijst het internationale aanzien wel dat we op dat gebied verworven hebben.
Alhoewel, het kunstwerk 'Boven Water' op de Lelybaan nabij het 'Nieuw Land Erfgoedcentrum' geeft wel te denken. Bij dit kunstwerk van de Friese kunstenaar Henk Hofstra (1952) staat het water wel tot aan de lippen! Maar kennelijk heeft het mannetje op het hoofd van de ongelukkige (ir. Cornelis Lely?) op het nippertje erger weten te voorkomen!
Het huidige 'Nieuw Land Erfgoedcentrum', gebouwd in 2004 naar een ontwerp van 'atelier PRO architekten' uit Den Haag, is aanvankelijk in de beginjaren negentig door 'Benthem Crouwel Architekten' uit Amsterdam ontworpen, en op 2 maart 1994 door Prins Claus geopend als het 'Nieuw Land Poldermuseum'. Het museum op de grens van land en water had een bijzondere vormgeving met een 60 meter lange ovaal vormige buis op een fragment van een dijklichaam. De buis verbeelde een grote verrekijker waardoor men enerzijds uitzicht had op het land (de Flevopolder) en anderzijds op het water (de Markerwaard). In 2004 is de z.g. verrekijker ook in het (uitbreidings)ontwerp van 'atelier PRO architekten' een markant onderdeel blijven uitmaken van het museum. Een blikvanger van niveau, want hoevaak ik er sinds 1994 van of op weg naar de Houtribsluizen langs gevaren ben zou ik niet meer weten, vele keren in ieder geval. Maar telkens weer valt mijn blik wel op de z.g. verrekijker! Het oorspronkelijke fragment van een dijklichaam, waarop de verrekijker lag is sinds 2004 echter vervangen door een breed plintgebouw met diverse voorzieningen.
Ach ja, kunst en architectuur, maar ik dwaal een beetje af. We kwamen voor de expositie 'Pompen of Verzuipen' en die hebben we gezien. Nogmaals een boeiende expositie. Een geschiedenis over waterbeheersing in Nederland, vanaf de prehistorie tot nu en in de toekomst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten