Gein in de Betuwe

Er was weer eens wat nieuws bedacht in de familie. Een soort verjaardagsformule, in plaats van alle verjaardagen af te sjouwen gewoon een paar ontmoetingsdagen per jaar organiseren. Hapje, drankje erbij en klaar is Kees! Alle vliegen in één klap, scheelt een hoop gedoe en energie. Zaterdag, (toevallig) op de verjaardag van schoonzus Will, hebben we in restaurant 'De Betuwe' in Tiel het nieuwe vieren voor het eerst met z'n allen gevierd! Maar niet alleen dat, we hebben het nieuwe vieren na het gevarieerde brunchbuffet ook gelijk maar geëvalueerd. Uitkomst: één ontmoetingsdag per jaar is wel genoeg! We hebben per slot van rekening ook al een georganiseerde zussen- en broersdag, een fietsdag en eens in de twee jaar een herfstvakantieweek. En wat de verjaardagen verder betreft, iedereen doet als gewoonlijk maar wat hij of zij wil! Al die strakke afspraken zijn onnodig en nergens goed voor. De spreuk 'Ze dronken een glas, deden een plas en alles bleef zoals het was' drong zich op! Met dit verschil, dat we er nu een dag extra per jaar bij hebben om te organiseren. Ach, waarom ook niet, uiteindelijk kan je het niet gauw te vaak gezellig hebben met elkaar!

Met een iets kleiner clubje zijn we vervolgens naar het oude pittoreske vestingstadje Buren gereden. Het stadje Buren of Oranjestad is circa zeshonderd jaar oud. De titel Oranjestad is onder anderen ingegeven door het huwelijk, dat hier in 1551 werd gesloten tussen Willem van Oranje en Anna van Buren. Onder het genot van een wijntje of wat dan ook, hebben we op een terras in het centrum, een tijdje van de zon genoten en van alles wat voorbij kwam. Bij 'De Pannekoekenbakker' een eindje verderop daarna pannenkoeken gegeten. Wat zou je bij een pannekoekenbakker overigens ook anders moeten eten?

Toen we weer buiten stonden hoorden we van alle kanten muziek op ons afkomen. Voornamelijk drumfanfares! Mogelijk is het genetisch bepaald of heeft het anderszins met m'n jeugd te maken, maar ik raak bij deze muziek altijd weer geroerd, kippenvel. Voorbij kwam o.a. het korps 'Reünisten Grenadiers en Verbindingsdienst'. Een vrijwilligerskorps, bestaande uit beroeps- en/of oud-dienstplichtig militairen. In een rustig marstempo marcheerden de mannen door de straten van Buren, op weg naar het taptoe terrein ergens buiten het centrum. Sportpark ‘t Hulster bleek later bij navraag. Toen we later op het idee kwamen om even te gaan kijken, en we de kortste weg er naar toe meenden te nemen, liepen we vast in een boomgaard. Jammer, dan maar geen taptoe, we hoorden ze in de verte evengoed nog wel spelen.

Alvorens afscheid te nemen van elkaar, hebben we op het ons inmiddels bekende terras in het centrum, nog een kopje koffie genomen. In een prachtig ondergaande zon zijn we binnendoor via Asch, Wijk bij Duurstede, Cothen, Doorn, Maarn en Amersfoort naar huis gereden. Voor ik in slaap viel trok de dag nog weer even als een film voorbij. Vooral het gedoe over die verjaardagen intrigeerde me nog steeds. Ik ken verscheidene mensen die een hekel aan verjaardag vieren hebben, maar ik ken er ook zat, waaronder ikzelf, die dat niet hebben. Ik zie het als een uiting van 'het leven vieren' samen met familie en vrienden, de mensen waarvan ik hou. Daar geniet ik van, ook al laat de doos met feestslingers die ik op wil hangen zich af en toe moeilijk vinden!