In de Noordoostpolder ligt aan de Voorsterweg in de buurt van Marknesse een prachtig verwilderd bosgebied. Het Waterloopbos geheten dat daar in 1944 is aangelegd, en daarmee één van de oudste bossen van Flevoland is. In 1952 droeg de Rijksoverheid het bosgebied over aan het Waterloopkundig Laboratorium in Delft, waar het bos zijn huidige naam ook aan te danken heeft. Het Delftse onderzoeksinstituut verwierf daarmee een nevenvestiging in de Noordoostpolder, waar wetenschappers in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw op ruime schaal allerlei proefopstellingen konden bouwen en testen. Zo zijn in 'De Voorst' zoals de nevenvestiging van WL in het Waterloopbos genoemd werd o.m. de Deltawerken en de havens van Rotterdam, Lagos, Bangkok, IJmuiden en Vlissingen berekend en ontworpen. Maar ook bij een tientallen kilometers lange zeewerende dijk in Coronie (Suriname) is het Waterloopkundig Laboratorium betrokken geweest.
 |
| Plattegrond situatie diverse schaalmodellen in waterloopkundig laboratorium 'De Voorst'. |
Met behulp van stuwen en dammen bootsten ingenieurs de werkelijkheid na. Als de onderzoekers klaar waren met hun studie, lieten ze de proefopstelling gewoon in het bos achter. Het schijnt altijd de insteek van het WL geweest te zijn, om het bos en de natuur zoveel mogelijk te sparen. De goten, geulen, dammen en stuwen raakten na gedane arbeid dan ook al snel begroeid met allerlei soorten planten.
Met de komst van de computer werden de schaalmodellen in het bos overbodig. Het overbodig geworden terrein werd verkocht aan een projectontwikkelaar, die plannen had om er zo ongeveer 1000 vakantiewoningen te plaatsen. Maar gelukkig wisten omwonenden en natuurorganisaties dit middels een jarenlange procedure te voorkomen. Eind 2002 nam Natuurmonumenten het Waterloopbos over en maakte er een toegankelijk bos van.
Gisteren hebben we daar de z.g. Havenroute gelopen. Een route van ca. 4 km langs allerlei overwoekerde schaalmodellen van havens en andere waterbouwkundige werken in de wereld. Ik stelde me de werksituatie van de wetenschappers destijds voor, hoe ze daar 's morgens rustig met een paar sneetjes brood, een thermosfles en een notitieblok in hun aktetasjes naar hun schaalmodelletjes wandelden. Misschien te mooi voorgesteld, maar ik kan me beroerdere werksituaties voorstellen. We vonden het een prachtig bos, de rust en overal het gelispel van stromend water om je heen met prachtige libellen, waterjuffers, schrijvertjes noem maar op. We vonden het echter om de één of andere reden ook een beetje een mysterieus bos. Even kwam de gedachte aan de dode wolf in ons op, die ze de vorige maand in deze contreien langs de kant van de weg gevonden hebben. Als je de berichtgeving hierover geloven moet, dan zou je in de toekomst hier zomaar zo'n beest kunnen tegenkomen, ook al zijn ze schuw. Hoe ga je daar dan mee om? Enfin, gelukkig hadden we gisteren tijdens de prachtige havenroutewandeling in het Waterloopbos, weinig moeite met deze gedachtespinsels weer uit ons hoofd te zetten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten