Gisteren in theater film cafe 'De Lieve Vrouw' in Amersfoort 'Wij weten ook niet wat er gaat gebeuren' gezien. In de muziektheatervoorstelling, gemaakt door 'Susies Haarlok' in het kader van Orkater/De Nieuwkomers, werd het onderwerp science fiction nogal op de hak genomen. 'Susies Haarlok' bestond voor deze gelegenheid uit de jonge muziektheatermakers Wessel Schrik, Tjalling Schrik, Arthur Wagenaar en Harald Austbo en de (gast)acteurs Ibelisse Guardia en Steven de Jong.
Ze hebben zich voor 'Wij weten ook niet wat er gaat gebeuren' laten inspireren door SF films, boeken en documentaires. En ze ontwierpen voor het stuk zelfs nieuwe muziekinstrumenten als o.a. een lichtklavier en een futurofoon. In het stuk belandt astronaut Tonnie Koster, die lange tijd door de ruimte heeft gezweefd in een ingevroren toestand, in een nieuwe wereld op een verre planeet, die de technologie van onze planeet verre overtreft. Hij komt daar in aanraking met een extreem ontwikkelde mensheid waar aardse woorden en begrippen al eeuwen in onbruik zijn geraakt. Hij ontmoet daar ook de mooie en geheimzinnige Beatrice von Braun die hem moet laten inburgeren. Het is al met al een komisch gebeuren met een serieus tintje.
Een wereld waarin de grenzen tussen de mensheid en de technologie totaal zijn vervaagd. Gevoel en emoties zijn onbekende begrippen geworden, liefde, eenzaamheid en verdriet bestaat niet. Maar Tonnie Koster brengt daar verandering in door de computers tot de orde te roepen, waarna hij even later samen met zijn mooie, geheimzinnige en lieve vrouwtje Beatrice, die inmiddels voor hem heeft gekozen, de ruimte in zweeft, weg van die vreemde planeet en z'n gevoelloze bewoners.
Na een kort intermezzo zien we daarna Tonnie Koster terug in de tijd op zijn aardse kamertje zitten, waar een dikke hospita hem sperziebonen voert. Hij leeft geïsoleerd en voelt zich eenzaam, zijn leven stelt niets voor vind hij zelf. Hij zou eigenlijk maar het liefst een apparaat willen zijn zonder gevoel. Maar wat dat betekent hebben we daarvoor in de voorstelling kunnen zien!
Ik vond het een aardige en filosofische voorstelling met verrassende grappen. SF moet je niet al te serieus nemen natuurlijk, desondanks komt die fantasierijke wereld met een nieuwe mensheid door de huidige technologie voor je gevoel soms akelig dichtbij. En de abstracte en vervreemdende muziek van de groep accentueerde dit gevoel. Het stuk is een oproep om emoties, gevoel en creativiteit te koesteren, en op te houden met het buitensporig belangrijk vinden van technologische ontwikkelingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten