geordende chaos?

De tentoonstelling 'Labyrinth of memories' in museum Singer Laren van de Nederlandse multi-disciplinair kunstenaar Levi van Veluwe (Hoevelaken, 1985), vond ik minder interessant dan imposant. Knap en mooi gemaakt allemaal, maar moeilijk te duiden. En kunstgevoelige snaren in me werden amper beroerd. Was dit nou werk van een kunstenaar met een narcistische persoonlijkheidsstoornis of gewoon van een bezeten kunstenaar die niet van ophouden weet, of misschien van allebei? Alles draaide hier voor mijn gevoel om het bezig zijn met zichzelf. Steeds maar weer opnieuw die zelfde oervorm. Mogelijk dat hij wel probeerde iets nieuws te maken, maar kwam hij steeds weer bij zichzelf uit!