Toen ik een tijdje terug 'Zwarte Schuur' las, een roman uit 2019 van de Nederlandse schrijver Oek de Jong (Breda, 1952) bracht de titel mij terug in de kinderjaren. Terug in de prille jaren vijftig, toen ik opweg naar school altijd langs een zwarte schuur liep die me enorm intrigeerde. Een grote zwarte houten boerenschuur, aan de wegzijde bekleed met allerlei blikken platen, geheimzinnig, mysterieus, nergens een opening, de enorme deuren waren altijd gesloten. Wat zou daar toch achter zitten, vroeg ik mij steeds af. Op die vraag heb ik nooit een antwoordt gekregen. En naar mate ik ouder werd verloor die vraag mijn belangstelling. De zwarte schuur raakte geleidelijk aan buiten beeld. Maar de roman 'Zwarte Schuur' bracht hem weer even terug bij mij. Spanning en mysterie rond de gebeurtenissen in Oek de Jongs 'Zwarte Schuur' associeerde ik onbewust met de mysterieuze zwarte boerenschuur uit mijn kinderjaren!
Dat is het overeenkomstige, meer niet. Verder is Oek de Jongs 'Zwarte Schuur' voor mij wel een van die boeken die aardig blijft hangen. Die raakt aan waar het eigenlijk om gaat. Over liefde, maar ook over je omgang met je angsten, driften, wantrouwen en verlangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten