Navigatieperikelen

Dit is mijn sextant, een oude Stanley London 1920, ooit gekregen in de jaren 80 van mijn HL vrienden. Goed te zien is dat ik het ding decennia lang niet heb aangeraakt, de sextant is in zijn kistje grondig geoxcideerd. Een goeie poetsbeurt zou niet misstaan. Maar waarom eigenlijk, gebruiken doe ik de sextant niet meer. Eigenlijk heb ik de sextant nooit serieus gebruikt. Ja gestimuleerd door het Handboek Astronavigatie van beroepszeiler wijlen Henk Bezemer, heb ik in het verleden uit nieuwsgierigheid de sextant wel eens op zee ter hand genomen. Een leuke bezigheid maar nog niet zo eenvoudig, al snel controleerde ik de verkregen uitkomsten met mijn vertrouwde GPS-systeem. 

Mijn kennis en ervaring met astronavigatie is dus nogal beperkt, maar mijn nieuwsgierigheid naar deze tak van plaatsbepaling is dat allesbehalve. Als zeiler hield ik het spelevaren op een plas, waar beide walkanten binnen mijn gezichtskring bleven vrij snel voor gezien. Maar om zonder enige kennis van navigatie de zee op te gaan, leek mij niet bepaald verstandig. Om te beginnen heb ik daarom destijds een wintercursus theoretische kustnavigatie gedaan op de zeevaartschool in Amsterdam. Dat gaf mij voldoende basiskennis om uiteindelijk naar Franse en Engelse kustplaatsen te kunnen navigeren. 

Magische momenten waren het wanneer je puur middels berekening van diverse koersformules op zee de eenzame cardinaleboei ontdekte die je in je koersplan  had opgenomen. Maar ja, ondanks de kick van deze momenten, kreeg mijn aangeschafte elektronische plaatsbepalingsapparatuur door gemakzucht al vrij snel de overhand. Eerst via een keten van bakens op het land, het z.g. Decca systeem, later via satallieten in de ruimte, het z.g. GPS systeem. Tot op enkele meters nauwkeurig wist je waar je zat. Wel zo veilig natuurlijk, maar het gaf mij niet de voldoening die succesvol  toegepaste koersformules gaven.

Waarom dat zo werkt bij mij weet ik niet goed. Het heeft denk ik te maken met mijn fascinatie voor wind, golven en deining, de natuurlijke krachten waarmee een zeiljacht zich door het water beweegt. Eén met natuurlijke factoren. Daar horen geen alledaagse spanningen en zorgen bij die je op een zeiljacht nou juist eens wil ontlopen, bijvoorbeeld over voldoende boordspanning om maar wat te noemen. Maar goed, er zijn natuurlijk belangrijkere zaken om je druk over te maken, daarom ging mij een concessie in deze ook vrij makkelijk af.