Met de serie 'gedroomde paradijzen', een twaalftal schilderijen van locaties op Tahiti, Hiva Oa en Martinique, heeft Jeroen Krabbé zich laten inspireren door de post-impressionistische schilder Paul Gauguin (1847-1903). Twaalf landschappen, prachtig van kleur en emotie, waarop geen mens te bekennen is. Daar was Gauguin zo goed in, hij kon de locals vaak zo mooi schilderen, alsof er licht in hun huid zat, stralend gewoon, briljant.
Krabbé heeft zich dus laten inspireren door de fabelachtige kleuren van Gauguin. In een interview zei hij: Laat ik eens kijken wat ik met die kleuren kan. Paars. Ik gebruikte nooit paars. Vond ik spannend. Dit zijn oefeningen in hoe ver ik durf te gaan. Ja, ik heb mezelf verrast. Roze, zoals op de afbeelding voor de tentoonstelling. Gebuikte ik ook nooit. Kun je zien wat voor vreugde het schilderen me heeft gegeven?
Het is aannemelijk dat het maken zeer waarschijnlijk een vreugdevol proces moet zijn geweest voor Jeroen Krabbé. Of het plezier van het zien het vreugdegevoel van de maker overtreft weet ik natuurlijk niet, maar dat hoeft ook niet. Ik heb sowieso genoten van zijn twaalf kleurrijke composities in museum de Fundatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten