Sir Edward Heath (1916-2005) was van 1970 tot 1974 premier van het Verenigd Koninkrijk, en heeft als voorstander van samenwerking het VK in 1973 de Europese Economische Gemeenschap (EEG), de voorloper van de Europese Unie, binnengeloodst.
Behalve een niet onverdienstelijk musicus in zijn vrije tijd, was Heath ook een fervent wedstrijdzeiler. Met zijn houten zeiljacht 'Morning Cloud', een 44 ft. Sparkman & Stephens, behaalde hij aardig wat successen. Toen de 'Morning Cloud' begin september 1974, na een zeilregatta aan de Engelse oostkust naar haar thuishaven Cowes op Isle of Wight werd terug gezeild, sloeg het noodlot toe. In de nacht van 2 september werd de 'Morning Cloud' bij zwaar weer voor de kust van West Sussex nabij Selsey Bill tot tweemaal toe omver geworpen door een grondzee. Twee van de zeven bemanningsleden verdronken, waaronder de peetzoon van Sir Edward Heath, die overigens zelf niet aan boord was. De overige bemanningsleden konden van het zinkende jacht overstappen in een reddingsvlot, dat een half etmaal later aanspoelde in de buurt van Brighton. Het wrak van de 'Morning Cloud', of wat er nog van over was, is later gelicht en in de haven van Shoreham op de kant gezet.
Toen wij jaren later zelf ook in die contreien zeilden, was deze geschiedenis mij bekend. Het zijn de verhalen die je tijdens de voorbereidingen op een zeiltrip tegenkomt. Verhalen die je alert maken, zoals bijvoorbeeld de aantekening: Vermijdt Looe Channel bij Selsey Bill vanaf 4 Bf. ZW!
Passage uit mijn stukje 'The Solent' van 12/11'08.
De tocht van Brighton naar Cowes verliep zeer rustig, weinig of geen wind. Bij Selsey Bill konden we door de Looe Chan, een smalle geul door de zandbanken daar. Bij harde wind wordt dit ten zeerste afgeraden, grondzeeën in combinatie met de zeer sterke stroming daar, maar nu kon het makkelijk al voelden we de stroming behoorlijk trekken, het scheelde een eind varen. Op een gegeven moment zie je Isle of Wight in de verte voor je liggen. Toen we ook de Nab Tower aan bakboord zagen opdoemen en een poosje later recht voor ons de Forts zagen liggen, wisten we dat we op The Solent zaten.
Toen we een aantal dagen later aan de terugtocht begonnen was het koud en somber, en stond er een stevige zuidwestelijke 5 Bf. We zaten een poosje te dubben wat we zouden doen, hoewel de weersvoorspelling voor vandaag niet echt ongunstig leek, en we naar Brighton bovendien grotendeels een ruime koers konden varen. Alleen het sombere grijze weer stond ons een beetje tegen, uiteindelijk hebben we de knoop toch maar doorgehakt.
Goed aangekleed en met dubbel gereefd grootzeil vertrokken we richting Brighton. Buiten de haven kregen we er bij halve wind toch nog even flink van langs, maar toen we eenmaal op ruime koers voorlagen was het leed geleden. Met stroom en wind mee, die inmiddels tot 6 Bf. was aangetrokken, vlogen we richting Selsey Bill, waar we deze keer uiteraard ver uit de buurt van de banken en de grondzeeën bleven. In de verte aan bakboord, waar we op de heenreis zo rustig gevaren hadden, zag het nu wit van de brekers.
Het voorheen zo imperialistische Engeland is hier en daar een beetje blijven steken in de oude tijd. Buiten de mooie natuur en de aardige mensen is dat waarschijnlijk ook een reden waarom ik het zo'n heerlijk land vindt om naar toe te gaan. Of die behoudendheid op termijn voor hun zelf voordelig uitpakt wordt door menigeen betwijfeld, we zullen zien. Maar ik mag toch hopen dat we de teloorgang van de 'Morning Cloud' van wijlen EU sympathisant Sir Edward Heath voor het VK niet als een metafoor voor de gevolgen van de op handen staande Brexit gaan zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten