Weer van alles gezien in het CODA Museum in Apeldoorn, de tentoonstelling 'Waarom schrijf je me niet - Post uit de vergetelheid', authentieke brieven en briefkaarten uit getto's en nazi-kampen, was indrukwekkend. En ook de van een geheel andere orde zijnde zwart-wit fotoreeksen 'Sequenties' van Michel Szulc-Krzyzanowski (1949) en de sieradententoonstelling 'Privateterritory in public' van Lucy Sarneel (1961) mochten er zijn. Maar de tentoonstelling 'Under my skin' van kunstfotograaf en beeldend kunstenaar Lilith, de artiestennaam van Henriëtte van Gasteren (1964), spande in mijn beleving de kroon. 'Under my skin' is een uiting van haar onderzoek naar thema's als vrijheid, identiteit en gelijkheid. Het zijn humoristische en absurde ensceneringen, provocerend naakt en emotionele, soms pijnlijke zelfportretten. Ze zegt 'Woman is the pig of the world' vrij naar John Lennon's 'Woman is the nigger of the world'. Wie is zij? Wie is zij in relatie tot anderen en haar omgeving? In een zoektocht naar ultieme kwetsbaarheid geeft zij zichzelf letterlijk en figuurlijk bloot. Als kunstenaar vindt zij kwetsbaarheid het ultieme goede. Haar kunst is een zoektocht naar het meest tere dat een mens in zich kan herbergen. Dat is heel mooi, maar of het beeld dat we middels haar werk van haar krijgen overeenkomt met de werkelijkheid blijft toch ook wel een vraag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten