De havenmeester van de 'Hylper Haven' in Hindeloopen had een hoekje voor de 'Poolster' vrijgehouden. 't Was wel een beetje krap en lastig inparkeren tussen de andere schepen door, maar het weer werkte goed mee en dan lukt het altijd wel. Volle bak, er waren meer zeilers die nog even van het mooie naseizoen wilden genieten. De 'Poolster', de prachtige Lemsteraak van mijn dochter en schoonzoon, hadden ze een weekje aan ons toevertrouwt. Een mooier onderkomen kunnen we ons, in de voor ons zo vertrouwde 'Hylper Haven' niet voorstellen. De historische haven, ingesloten door oude panden en direct grenzend aan het open water van het IJsselmeer, stamt al uit 1430 en is qua vorm en grootte nog authentiek. In de Gouden Eeuw werd de haven gebruikt door de Kofschepen. Deze kleine schepen losten en bevoorraden de wel 40 meter lange Fluitschepen die in de baai tussen Workum en Hindeloopen voor anker lagen. Er werd van daaruit bijvoorbeeld veel houthandel gedreven met Scandinavië en bont en graan met de Oostzeelanden. Om het mooie vooruitzicht van een weekje in deze bijzondere haven te vieren, zijn we met z'n viertjes in 'De Drie Harinkjes', het restaurant in Hindeloopen met een fenomenaal uitzicht over het IJsselmeer, even lekker wezen eten.
Onderweg naar de vismigratierivier in de Afsluitdijk, waar trekvissen door heen kunnen zwemmen om vanuit de Waddenzee het IJsselmeer te bereiken en andersom, verzeilden we in de 'Warkumerwaard', een prachtig natuurgebied tussen Workum en Makkum. Een groot deel van deze voormalige zandplaat in de Zuiderzee is in cultuur gebracht, maar het gebied heeft zijn open en weidse karakter behouden. Het meest natuurlijke deel grenst direct aan het IJsselmeer, de 'Warkumerbûtenwaard' waar nog schelpenbanken en zandplaten liggen. De scheiding tussen buitenwaard en binnenwaard ontstond toen tussen 1934 en 1943 de zomerkade werd opgeworpen. Binnendijks werd het land in cultuur gebracht en bestemd voor de landbouw, buitendijks bleef de waard onder invloed van het IJsselmeerwater. Op de banken hebben zich kolonies van de kokmeeuw en het visdiefje gevestigd. We hadden het knap warm gekregen van al het kijken, wat wil je, het was rond de 30º C. We besloten de vismigratierivier maar te laten zitten, die zien we nog wel eens een keer, we hadden zin in iets kouds. Daarom hebben we, alvorens weer naar Hindeloopen af te zakken, in Zurich op een terrasje in de schaduw eerst maar een overheerlijke sorbet soldaat gemaakt.
Een pittoresk doorkijkje op de Zijlroede in Hindeloopen vanaf een idyllisch plekje naast het 17e-eeuwse Sluishuis. Het eeuwenoude sluishuis of zoals ze in Hindeloopen zeggen, het Sylhús, zal in vele opzichten niet aan de hedendaagse woonnormen voldoen, m.n. in de winter niet. Het zij zo, we zaten daar in het begin van de avond, na een prachtig fietsdagje door Gaasterland, gezellig te borrelen met O en N. Er zijn volgens ons maar weinig havenmeesters die op een mooiere plek wonen. Aan de havenzijde heeft het huis op straatniveau een z.g. 'leugenbank' waar de oudere manlijke inwoners van Hindeloopen elkaar vaak ontmoeten. Met zicht op de haven zitten ze daar lekker droog te ouwenelen, want de bank bevindt zich onder een flinke overkapping die op een paar houten kolommen rust. Onder deze overkapping hebben ze in de gevel het stadswapen van Hindeloopen ingemetseld met het jaartal 1619. En boven de overkapping is een reliëf aangebracht met een afbeelding van de wonderbaarlijke visvangst door Petrus en zijn makkers. Verder staat er op de nok van dit mooie rijksmonumentje ook nog een fraaie houten toren met een spits en een welluidende klok, die ons in de haven tot tien uur 's avonds om het halve uur bij de tijd houdt.
Na een stevige fietstocht samen met J en G raakten we in Bolsward verzeild. Behalve op een terrasje zitten hebben we daar het 'Titus Brandsma Museum' bezocht en de ruïne van de 'Broerekerk'. Het Titus Brandsma Museum is gewijd aan het leven van de Nederlandse karmelietenpater, hoogleraar en publicist Titus Brandsma. Titus Brandsma sprak zich in de Tweede Wereldoorlog openlijk uit tegen de nazi's en stierf in concentratiekamp Dachau. In het museum hebben we aan de hand van onder meer persoonlijke objecten zijn leven kunnen volgen. De 'Broerekerk' is een voormalige kloosterkerk met een lange geschiedenis die terug gaat tot omstreeks 1270. Toen van de 'Broerekerk' na een brand in 1980 nog slechts een ruïne restte, hebben ze lang geprobeerd de ruïne te consolideren en te behouden, maar daar kleefden toch bezwaren aan. Ons klimaat was niet bepaald gunstig voor de stenen van de ruïne. In 2006 heeft de ruïne daarom een glazen dak gekregen naar een ontwerp van architect Jelle de Jong uit Lemmer, en kan ze voor verschillende doelen gebruikt worden. Na al dit moois in Bolsward zijn we via Nijland, Wolsum, Blauwhuis en langs de Bom- en Vlakke Brekken naar Workum gefietst. En daar hebben we op het terras van de 'Gulden Leeuw' heerlijk gegeten.
's Morgens op de 'Hylper Haven' lopen we ineens onze vrienden H en J van de 'Kind of Magic' tegen het lijf. Dat hadden we uiteraard met dit prachtige weer van deze zeilers pur sang wel kunnen verwachten. Aan boord van de 'Poolster' was de koffie snel gezet, en zo hebben we even lekker zitten bijkletsen. Jammer dat ze niet in een box lagen, dan hadden ze wat langer kunnen blijven. Nu moesten ze, om ruimte te scheppen voor alle Lemsteraken die morgen mee doen aan de 'Hylper Hurdsilerij', de havenkom voor 12.00 uur verlaten hebben. De 'Hylper Hurdsilerij' is een mix van wedstrijdvaren en een evenement op de wal. D.w.z. 5 sportieve races voor de kust van Hindeloopen en daarna gezellig en goed met elkaar eten, drinken en ouwehoeren, waarbij ze ook nog eens lekker kunnen dansen, feesten en uit hun dak kunnen gaan. Maar goed, het zou nog wel even duren voor het zover was dat wij dit vanaf de zijlijn allemaal zouden gaan meemaken. Daarom zijn we 's middags eerst maar eens even naar Sneek gereden. Daar hebben we een stadswandelingetje gemaakt en de bekende waterpoort over de Hoogendsterpijp bekeken. Terug in Hindeloopen schalde de muziek reeds over een volle 'Hylper Haven'. Staverse Jollen en grote Lemsteraken, klaar voor de 'Hylper Hurdsilerij'.
Op de dijk hebben we 's morgens een poosje naar de wedstrijd staan kijken. Mooi gezicht al die schepen, strijdend met elkaar op het scherpst van de snede. Met slechts 3 Bft. ging het overigens niet echt hard met die grote aken. 's Middags zijn we langs de dijk naar Stavoren gefietst. Een stukje van ca. 11 km over een mooi fietspad, dat voor een groot gedeelte door de schapen kennelijk als hun toilet wordt beschouwd. De vele drollen waren op de fiets haast niet te vermijden, even een stevige plensbui zou hier niet verkeerd zijn. In Stavoren hebben we een tijdje over het IJsselmeer staan staren bij het stuurboord baken van de oude haveningang. We vroegen ons af hoe vaak we hier in al die jaren naar binnen gevaren waren, vele keren! Nadat we nabij het Vrouwtje van Stavoren een ijsje hadden gegeten, zijn we maar weer terug gefietst naar Hindeloopen. Fietsend langs 'Camping Hindeloopen' kwamen we op het idee om even te kijken of E, die daar een huisje heeft, mogelijk aanwezig zou zijn. En ja hoor, bingo, we werden gelijk door hem uitgenodigd om 's avonds bij 'Ame Gijs' te gaan eten, een goed restaurant in Hindeloopen. Een verrassende invitatie die we uiteraard met dank hebben aanvaard. En daar hebben we geen spijt van gehad, 'Ame Gijs' prima tent!
De andere morgen zijn we al vroeg naar Lemmer gereden om S en W, de schippers van de 'Poolster' op te halen. Rond halfelf waren we terug aan boord, waarna we gelijk begonnen met het zeilklaar maken. Prachtig zeilweertje, hoewel de wind wel in de noord/oosthoek zat, dat zal voorbij het Vrouwenzand hakken worden, het zij zo. Rond 12.00 uur gingen de trossen los in Hindeloopen, nog even zwaaien naar onze vriendelijke buren en weg waren we. Op het IJsselmeer verderop streden de vele Lemsteraken alweer hevig om de eer in het kader van de 'Hylper Hurdsilerij'. Wij zeilden onze eigen koers, en dat was ook mooi. Op een gegeven moment hoorden we vanuit de kajuit een schrikbarend geraas en gerinkel van brekend serviesgoed. Een hele stapel borden was door de kajuit gezeild en lag in honderden scherven verspreid over de vloer. Tja, dat hebben we wel eens vaker meegemaakt, dat gebeurd nou eenmaal in de wind en de golven, helemaal als de boel niet goed vast staat. Het mocht de pret niet drukken, en zo zeilden we eenmaal voorbij het Vrouwenzand vrolijk richting Lemmer, hoewel het grote aantal windmolens in het IJsselmeer me zo langzamerhand ook wel een beetje treurig stemmen. Rond een uur of vijf lagen we in de Prinses Margrietsluis.
Door de sluis was het nog even een stukje over het Prinses Margrietkanaal, voordat we stuurboord uit de Zijlroede op konden koersen richtig thuishaven, alwaar we tegen zessen lagen afgemeerd. Samen met W ben ik gelijk terug gereden naar Hindeloopen om mijn auto, die daar uiteraard nog stond te halen. Toen we terug kwamen hadden S en J reeds schoonschip gemaakt en konden we inladen. Bij 'Van der Valk Emmeloord' hebben we deze mooie zeildag gezamenlijk met een etentje afgesloten. Maar het was niet alleen een afsluiting van een mooie zeildag, het was ook de finale van een prachtig weekje op de 'Poolster' in de 'Hylper Haven' in Hindeloopen. Een weekje waarin we veel herinneringen hebben opgehaald met oude bekenden, maar ook een weekje waarin we nieuwe dingen hebben gezien en beleeft. Een weekje op de 'Poolster' die we tot onze grote verrassing amper een week geleden door dochter en schoonzoon kregen aangeboden. Prachtig, zo'n ongepland gebeuren, al moesten we er wel wat voor verzetten. Na het etentje scheiden onze wegen, aan alles komt een eind. Rond negenen waren we thuis en hebben we de tassen gelijk maar uitgepakt, waarna we even later met een rossige kop van zon en wind voor de tv zaten te dommelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten