over grazige weiden als muze

Ooit zat ik met mijn jonge kinderen in een weiland op Terschelling te tekenen en te aquarelleren. We zaten gewoon op de grond in het gras, net achter de waddendijk ter hoogte van Lies. In de verte, links tegen de achtergrond van het duinlandschap, de molen van Formerum en rechts het kerkje van Hoorn. De haast serene rust en stilte werd af en toe verbroken door het gezang van een veldleeuwerik of de roep van weidevogels als kieviten, grutto's en scholeksters. Eigenlijk accentueerden ze de stilte meer dan dat ze die verbraken. Mijn zoontje lag in het gras op zijn buik te tekenen. Steunend op zijn elleboogjes legde hij, net als mijn oudste dochtertje en ikzelf, het panorama vast in een schetsboek. Hij was het eerste klaar, trots toonde hij me het resultaat. Niks kerkje, molen of iets anders in de verte, nee enkel verticale streepjes. Gras zei hij, allemaal gras en verder niks. In feite had hij gewoon gedaan wat ik hem gevraagd had, maar vanuit zijn lage standpunt had hij echter alleen maar gras gezien!

Daar moest ik even aan denken toen ik gisteren de tentoonstelling 'Graskunst' in Museum IJsselstein zag. 'Graskunst', de weide als muze, van halm tot vergezicht, van Co Westerik tot Zoro Feigl. Gras is een gewas dat veel kunstenaars inspireert tot traditionele landschapsschilderijen, uitbundige installaties, spraakmakende video's en delicate wandtapijten. Spannende combinaties, allemaal te zien in MIJ. Maar niet alleen daar, ook in de Kasteeltoren, de Waag en op de zolder van het Historisch Stadhuis van IJsselstein. 'Graskunst' een leuke en gevarieerde tentoonstelling, waar we ons makkelijk mee konden identificeren. Wat is nou mooier dan op je rug liggend in het gras naar het helderblauwe zwerk te staren of naar een prachtige wolkenlucht. Of op een mooie ochtend met je blote voeten door het bedauwde gras te banjeren. Of op een mals alpenweitje, zittend voor je tentje, naar de majestueuze en besneeuwde bergtoppen te turen. Gras is vrij voelen en ontwapenend, alhoewel de PSP in 1971 met haar wereldberoemde verkiezingsposter van een blote vrouw en koe in een weiland er geen extra stemmen mee heeft gehaald, maar dat is een ander verhaal.