Aan stofzuigen heb ik een broertje dood, wat een rot werk! Het ding raast en tiert, en is vaak nog onwillig ook. Dan is er iets met het snoer of blijft ie steken achter een tafelpoot of iets dergelijks. Om maar te zwijgen over de pijn in mijn rug die ik er vaak van krijg, moet je maar niet zo'n kromme houding aannemen wordt me dan verweten. Hoe dan ook, dat is allemaal tot daar aan toe, het ergste is volgens mij nog dat het ding een groot deel van het opgezogen stof er in de vorm van fijn-stof aan de achterkant weer uitblaast. Het is gewoon een smerige vervuiler, een dieselauto is er niets bij, verbieden die handel! Enfin, toen het vanmorgen weer eens zover was, kwam ik op het idee om mijn aversie tegen het zuig-ding eens op een min of meer poëtische wijze te verwoorden. Het stukje dat ik maar 'Hekel aan stofzuigen' heb genoemd gaat als volgt:
Woonkamer, parket en tapijt,
omringd door muren zo wit.
Stofzuiger raast, zuigt, blaast,
in staccato ritme en cadans,
een voortdurende kakofonie.
Klankbord, parket en tapijt,
weerkaatst door muren zo wit.
Woonkamer, parket en tapijt,
omringd door muren nog wit.
Immer raast, zuigt en blaast,
in een werveling van fijnstof,
de stofzuiger, een recalcitrant.
Klankbord, parket en tapijt,
weerkaatst door muren zo grijs.
2 opmerkingen:
Haha echt een leuke post. Ik ben het helemaal met je eens. Stofzuigen is echt niet leuk inderdaad. Nu heb ik laatst een nieuwe stofzuiger gehaald met zeer goede zuigkracht, alleen om er sneller mee klaar te kunnen zijn. Scheelt wel moet ik je zeggen.
Als het echt zo verschrikkelijk is dan laat je het stofzuigen toch door een ander doen? Of een centraal stofzuig systeem laten aanleggen. Misschien scheelt dat ook qua geluid e.d.
Een reactie posten