maandag, juni 13, 2016

mooi nostalgisch fietstochtje


Hoewel de huidige Klapperdijk nauwelijks nog kenmerken heeft van de Klapperdijk uit mijn jeugd, is het huis van mijn grootouders, tevens het geboortehuis van mijn moeder, ondanks allerlei verbouwingen in hoofdvorm nog hetzelfde. De markante mansardekap op het huis is intact gebleven, de raampartij in de kopgevel is iets gewijzigd, maar dat prominente uitzicht op de Klapperdijk, richting van het op steenworp afstand liggende Apeldoorns Kanaal, is er nog. Vroeger keek je dan ook nog tegen de voormalige Manenbergerbrug aan en de oude Hervormde Kerk met bijbehorende pastorie.

Uitzicht vanuit het huis van mijn grootouders
Vanuit mijn vroege jeugd heb ik veel en mooie herinneringen aan deze plek. Ik kwam er veel en graag, daarover heb ik in mijn stukje 'Wapenveld' van 4 september 2006 (zie blogarchief) genoeg uit de doeken gedaan. Echter voor deze keer was deze voor mij zo bekende plek, parkeerplaats en vertrekpunt van een mooi nostalgisch fietstochtje die Joke en ik onlangs hebben gedaan. Via de Kerkstraat aan de overkant van het Apeldoorns Kanaal en de Werverweg langs de Evergunne, waarin ik ooit zwemmen heb geleerd, fietsten we naar de Zwarte Kolk en de Werverdijk. Vervolgens fietsten we over de Werverdijk oostwaarts tot aan de afslag Het Oever, even voorbij het oude stoomgemaal 'Pouwel Bakhuis' uit 1920, waar ik vroeger vaak viste met een Wapenveld's vriendje. Via Het Oever, die in het prachtige uiterwaardengebied na enige tijd overging in de Hoenwaardseweg, kwamen we bij de IJssel uit. Fantastisch die IJssel, en stromen als een gek richting het IJsselmeer, wat een land! We hadden koffie bij ons en hebben daar een tijdje in het gras zitten staren naar al dat voorbij ijlende water, fascinerend gewoon. We vervolgden na enige tijd onze tocht over de Hoenwaardseweg, die daar een tijdlang parallel aan de IJssel loopt, richting Hattem. Op een gegeven moment, we waren in feite al onder de rook van Hattem, kwamen we op het Hertog Willem Pad uit dat parallel aan het Apeldoorns Kanaal richting centrum loopt. Via dit pad, dat na een tijdje overging in het Dijkstoelpad, Kerkhofdijk en Kuiperrijpad kwamen we uiteindelijk in Hattem op De Bleek uit. Van daaraf zijn we via de Ridderstraat en de Kruisstraat naar de Markt gefietst, waar we op het terras van 't Zilveren Schaap hebben geluncht. De terugweg ging tot aan het Hertog Willem Pad in omgekeerde volgorde. Daarna heette het Hertog Willem Pad, het Opbroeksepad, dat tot aan de oude Hezenbergersluis eveneens parallel aan het kanaal liep. Prachtig gebied ook weer, we zagen daar IJsvogels bij de vleet. Na de sluis zijn we over de Kanaaldijk terug gefietst naar de Klapperdijk in Wapenveld. We hebben genoten, het was een prachtig tochtje, bekend allemaal, en toch ook nieuw na al die jaren!

2 opmerkingen:

JokevanDoggenaar zei

Toen ik negentien jaar was en Evert pas kende
gingen wij daar kennis maken met zijn oma.

Janny V. zei

Inderdaad een nostalgisch gebied Evert. Aan Het Oever heeft een boerderij gestaan waar onze voorvader heeft gewoond. Opa van opa Arend Veldkamp. Volgens Ma heeft deze boerderij model gestaan in de boeken van Annie Oosterbroek-Dutschun. Het geslacht van Marle, die op de boerderij 't Oever woonde. Die naam vind je ook nu nog terug (werversdijk loopt over in marledijk). Het is een streekroman en de schrijfster is in Wapenveld opgegroeid. Het eerste deel geeft een goed beeld hoe de verhoudingen lagen in het dorp en hoe men leefde net na de oorlog. Kloosterbos, Kanaaldijk, veel is herkenbaar en terug te leiden. Zo ook de Evergunne. Vond dat altijd zo'n gekke naam, dus dat heb ik in de tijd van stamboomonderzoek eens opgezocht. Nu het er even weer bijgehaald.
De Evergunne is een in 1320 gegraven afwatering, waar veel over werd geruzied. Het zou te dicht bij het klooster langslopen. Er is toen ook begonnen met de Nieuwe Wetering. De eerste werd Evergunne genoemd, wat afgunst betekent.
Nedersaksisch: oavergonst, euvelgunst, evelgunst (denk aan Engelse woord evil=kwaad) evergunst en Evergunne.
Wel leuke anekdote van het watertje waarin wij vroeger nog veilig konden zwemmen qua vervuiling.