In 'Camera Obscura' laat schrijver Hildebrand (pseudoniem van Nicolaas Beets 1814-1903) middels een aantal essays weten hoe hij de wereld om hem heen o.m. ziet veranderen. Aan deze klassieke verhalenbundel uit 1839 moest ik een beetje denken, toen ik onlangs in de Volkskrant 'Shapes of Time' las, een beeldreportage van Spitsbergen. Kunstenaar Udo Prinsen heeft daar met zelfgemaakte 'camera obscuraatjes' op een ludieke manier het verglijden van de tijd weten vast te leggen.
 |
| Camera Obscura |
In totaal had Udo Prinsen zo'n dikke honderd 'camera obscuraatjes' gemaakt van kleine zwarte doosjes waar we eerder onze fotorolletjes in bewaarden. In elk doosje had hij een gaatje geprikt, en de binnenwand bekleed met lichtgevoelig papier. Minicamera's dus waarvan de sluiter altijd open staat! Het gros van de minicameraatjes heeft Prinsen vervolgens op diverse locaties op Spitsbergen zo'n twee maanden gepositioneerd. En zo werd het min of meer permanente uitzicht op het lichtgevoelig papier vereeuwigd. Prachtig om te zien hoe de zon in dit tijdsbestek zijn baan in het lichtgevoelige papier heeft gebrand. De bovenste lijn is van de eerste dag, de onderste van de dag dat Prinsen de doosjes weer sloot. Shapes of Time, ofwel vormen van de tijd! Gezocht misschien, maar zoals Hildebrand ons met de Camera Obscura middels een aantal essays laat weten hoe hij de veranderingen in de wereld ziet, zo laat Prinsen zien wat verandering van tijd met het beeld doet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten