Eerlijk gezegd was ik een beetje verrast toen ik onlangs las dat Liza Minnelli nog wel eens op de bühne staat. Ja waarom ook niet eigenlijk, ze wordt volgende maand 70, ze kan lijkt mij nog wel een tijdje mee, als ze tenminste niet te vaak in een afkickcentrum belandt. Vrijdag 29 april a.s. treed ze ijs en weder dienende op in Las Vegas, in Reynolds Hall, Smith Center for the Performing Arts. Ik was een beetje verrast omdat Liza Minnelli (Los Angeles 12 maart 1946) tot voor kort al sinds jaren lang min of meer uit mijn systeem verdwenen was. Maar dat is in het verleden weleens anders geweest. Toen ik in 1972 de film 'Cabaret' had gezien, was ik weg van Minnelli die daarin als zangeres Sally Bowles in nachtclub de Kit Kat Klub een hoofdrol speelde. Een geweldige film die achteraf helemaal verbonden is met de naam Liza Minnelli. Alles wat ze daarvoor en daarna heeft gedaan, staat a.h.w. in de schaduw daarvan. De film van regisseur Bob Fosse speelt zich af in het vooroorlogse Berlijn, en is overladen met prijzen.
De ogenschijnlijk luchtige liefdesverhalen in de plot zijn maar schijn. Onderhuids speelt zich in de film veel meer af. Zo sluipend als het nazisme in de jaren ’30 zicht steeds meer in de Duitse samenleving nestelde, evenzo sluipend komt dit in de film naar voren. Langzaam voel en zie je de opkomende dreiging van het hakenkruis, de ‘hitler-groet’ en de dreiging voor de joden. Langzaam maar zeker draait het opkomende nazisme in de Berlijnse wereld als een soort van cabaretvoorstelling aan je voorbij. Flabbergasted verliet ik na afloop de bioscoop, dat acteerwerk m.n. van Liza Minnelli, fenomenaal! Er zijn van die films die je nooit vergeet, voor mij is 'Cabaret' zo'n film.
Jaren later liep ik met vrouw en dochter in New York nabij Carnegie Hall (zie m'n stukje 'New York' van 12 september 2006), stopt er zo'n grote limousine voor onze neus. En wie komt eruit stappen, jawel Liza Minnelli, mijn grote diva van weleer. Decennia's voorbij de film 'Cabaret', maar ze was het, ouder maar onmiskenbaar. Voor even was ik daarbij dat New Yorkse theater weer helemaal terug in die Berlijnse nachtclub van vóór de tweede wereldoorlog! Pas zag ik haar op tv, wat ouder en gezetter, maar nog met dezelfde twinkeling in haar ogen. Las Vegas is me te ver, maar het lijkt me best aardig om eens een optreden in deze fase van haar leven bij te wonen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten