dinsdag, februari 09, 2016

suprise op een zondagmiddag


In de Amersfoortse kunsthal KAdE organiseren ze tentoonstellingen op het gebied van moderne kunst, architectuur, industriƫle vormgeving en eigentijdse cultuur. Hoe ik de huidige tentoonstelling 'De loop der dingen' moet duiden is me eigenlijk niet zo duidelijk. Het is zonder meer een intrigerende tentoonstelling, waarbij de verschillende kunstenaars zich hebben laten inspireren door de kunstfilm 'Der Lauf der Dinge' uit 1987 van Peter Fischli en David Weiss. Een ingenieuze film over kettingreacties waar het Zwitserse duo lang aan heeft gewerkt. Boeiend, je blijft kijken hoe de dingen gaan, maar kunt er weinig tegen doen. Het is eigenlijk meer een les in machteloosheid.



In de tentoonstelling is het niet anders. Hoepels dansend rond een draaiende as in een willekeurige cadans, een woestijn in een kijkdoos, een megaknikkerbaan met bowlingballen of een kunstmatige wolk die zich in slow-motion uitvouwt. Je staat erbij en kijkt ernaar. Het zegt niet alleen iets over die dingen en hoe ze kunnen stuiteren, rollen en botsen, maar ook over hoe wij ons tot die dingen verhouden. Je kan er weinig of niets tegen doen als de bal eenmaal rolt, je hebt er geen controle over. Het zij zo!

Op de terugweg hebben we een wandeling gemaakt in het Hoevelakense Bos. Het in een zogenaamd slagenlandschap gelegen landgoed, aangelegd in 1679, met fraaie bomen en waterpartijen en een imposant lange laan naar Huis Hoevelaken, is opmerkelijk lang en smal.Het landgoed bestaat uit een natter en droger gedeelte, waardoor de variatie in flora en fauna behoorlijk is. Er schijnt o.m. dalkruid, bosanemoon, salomonszegel, dubbelloof, wespenorchis, bosandoorn en koningsvaren te groeien. En ik las dat er tijdens een inventarisatie 150 soorten paddestoelen zijn aangetroffen.
Bijzonder in het gebied is het voorkomen van de ringslang, die in Nederland zeldzaam en in de Geldersche vallei zelfs zeer zeldzaam is geworden. En behalve veel vogels schijnen zich o.m. ook de ruige dwergvleermuis, dwergvleermuis en laatvlieger in het gebied op te houden.
Prachtig, en dat allemaal in een gebiedje van amper 3 km lang en 375 meter breed, wat het gevolg is van de oude manier van ontginnen van het veenlandschap rond Hoevelaken. Het was een aardige wandeling, ondanks de weinig tot de verbeelding sprekende lange kaarsrechte laan naar Huis Hoevelaken.

Geen opmerkingen: