We waren er zondagmiddag allemaal, met z'n tienen waren we. Eerst op haar kamer, later in het restaurant van Myosotis. Ma vond het gezellig, en wij ook, zouden we vaker moeten doen. Maar gezien het penibele ziektebeeld en haar leeftijd, denk ik niet, en ik niet alleen, dat we nog veel bijeenkomsten samen met moeder zullen meemaken. Heel goed denkbaar dat dit zelfs de laatste keer was. Ma heeft het nu gelukkig nog aardig mee kunnen beleven, maar behalve dat ze doodmoe is, wordt haar anticiperend vermogen snel minder. Een lijdensweg is het! Ik hoop maar voor haar, en iedereen die haar lief heeft, dat een veel langere lijdensweg haar bespaart zal blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten