De dubbeltentoonstelling 'Gevaar & schoonheid - Turner en de traditie van het sublieme' is ingedeeld naar de vier elementen aarde, lucht, water en vuur. In de tentoonstelling die we onlangs op een zondagmiddag in Zwolle in een (te)druk bezocht 'Museum de Fundatie' hebben gezien, draaide alles om water en vuur. De werken rond aarde en lucht zijn in Enschede te zien in 'Rijksmuseum Twenthe'. Die gaan we zeker een keer vóór 3 januari a.s. bekijken, maar dan niet meer op een zondag. Trouwens als we de drukte bij deze expositie willen ontlopen, moeten we denk ik sowieso niet meer in het weekend gaan.
In bovenstaande collage heb ik één van Turner's schilderijen van 'The Burning of the Houses of Lords and Commons' centraal gezet. Op het schilderij is de heftige gebeurtenis van de nacht van 16 oktober 1834 te zien. Tijdens deze beruchte nacht brandde het Londens Parlementsgebouw tot op de grond toe af. De Brit Joseph Mallord William Turner (1775-1851) maakte diverse schetsen van de onheilsplek en verwerkte deze tot o.m. genoemd olieverf schilderij. De verbeelding zal ik maar zeggen van gevaar & schoonheid van vuur!
In de collage heb ik Turner's schilderij omlijst met digitaal fotowerk van de Japanse kunstenaar Hiroyuki Masuyama (1968). Zo'n 175 jaar later heeft deze kunstenaar zich laten inspireren door dit werk van Turner, en dat is te zien in zijn dromerig romantische fotocollages waarin hij speelt met het licht. Je wordt echt bekropen door een gevoel van deja vu. Voor deze serie maakte de geobsedeerde Masuyama honderden foto’s vanaf dezelfde plek waar Turner zich tijdens deze rampnacht bevond en verwerkte dit in zijn fotomontage.
En dan het element water. Toen ik 'De Golf', een olieverfschilderij op doek uit 1869 van Gustave Courbet zag, moest ik denken aan de grondzeeën waarover ik j.l. 24 juli in 'Zinneprikkelende metaforen' o.m. heb geschreven, (zie m'n Blogarchief). Het gevaar en de schoonheid van de golven en de zee. Gustave Courbet maakte in Etretat aan de kust van Normandië in 1869 meerdere schilderijen van de zee. Hij zag in de zee een metafoor van eeuwigheid. 'Sa marée vient du fond des äges' schijnt Paul Cézanne later over dit werk te hebben gezegd, oftewel 'Zijn vloed komt uit de diepte van de tijd naar boven'. Ik associeer 'De Golf' in mijn verbeelding met een vanuit de diepte opduikende grondzee. Een prachtige, maar o zo linke golf door Gustave Courbet met spatel en verf tot leven geroepen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten