Rivierenlandschap

De Oorkonde.

Zaterdag, de eerste zaterdag in september, tijd dus voor onze jaarlijkse familiefietsdag, de negentiende alweer, deze keer georganiseerd door W en A. Rond elf uur kwam de één na de ander binnendruppelen op het terras van café restaurant 'De Roos' op de Markt in Zaltbommel, waar we door W en A werden ontvangen met koffie en appelgebak met slagroom. Het was gezellig, ongemerkt waren we anderhalf uur verder voor we ons op het zadel hesen. W en A hadden een knooppunttochtje uitgezet om en nabij de Waal van ca. 35 km met als verste punt 't Oude Veerhuis in Veerhuis-Heerewaarden. Ondanks donkere wolken met af en toe een spettertje, vond iedereen dat de weergoden toch met ons waren. Lekker temperatuurtje en nauwelijks wind laat staan tegenwind, wat zou je eigenlijk nog meer willen als fietser? Nou een mooie fietsroute dus, en die hadden we zaterdag, want ik vind maar weinig landschappen mooier in Nederland dan het rivierenlandschap!

Een landschap dat we oorspronkelijk te danken hebben aan het feit dat Nederland al vele eeuwen het afvoerputje is van Europa. Want ga maar na, constant werd hier in het laagland middels de rivieren zand, grind en ander erosiemateriaal uit verre hoge streken gedumpt. Zo is in feite het land opgebouwd waarop we leven, laag op laag. Nederland was oorspronkelijk een gigantische rivierdelta, in het verleden was het maar al te vaak één grote watervlakte. Overal stroomden wilde rivieren die ongehinderd hun bedding konden verleggen en zand- en grindbanken opruimden en weer opbouwden. Heden ten dage is dat een ander verhaal, het rivierengebied is door toedoen van de mens veel beperkter van omvang geworden. Maas, Rijn en IJssel kabbelen nu doorgaans rustig voort, in bedwang gehouden door kribben en hoge dijken. Hoewel in de laatste decennia een ontwikkeling gaande is, om de rivieren in het kader van waterbeheersing en natuurontwikkeling weer meer ruimte te geven. (Zie hierover o.a. ook mijn stukje 5e zondag p.m. van 23 juni 2013)

Maar goed, hoe dan ook, de dijken met z'n karakteristieke dijkhuisjes in het landschap van de Bommelerwaard en het Land van Maas en Waal blijven uiteraard bestaan. We zullen er denk ik dan ook in de toekomst nog vaak kunnen fietsen. Maar voorlopig telde de fietstocht van het heden, en die was magnifiek. Vanaf de Markt in Zaltbommel ging de fietstocht via die prachtige brug (A2) over de Waal richting Opijnen, vervolgens fietsten we over de dijk naar Varik. Alwaar we het pontje namen naar Heerewaarden aan de overkant van de Waal voor een pitstop in 't Oude Veerhuis met o.a. heerlijke soep en kroketten. Verkwikt en verzadigd fietsten we daarna aan de zuidkant van de Waal via Rossum en Hurwenen terug naar Zaltbommel. Van de lichte regen die we onderweg over ons heen kregen hadden we niet of nauwelijks last. Rond een uur of vijf waren we terug op de Markt in Zaltbommel, en zaten we allemaal onder een grote parasol voor 't Stadscafé van een welverdiend pikketanisje te genieten.

Bij 'QUO CHING', een Chinees restaurant in Zaltbommel aan de Waterstraat hebben we de fietsdag met een gezamelijke maaltijd afgesloten. En uiteraard kregen we van A daarbij ook weer de traditionele oorkonde uitgereikt, deze keer een groene. Einde fietsdag nummer 19, geen lange tocht, maar wel een hele mooie! De 20e fietsdag, een kroontocht zal ik maar zeggen, zal bij leven en welzijn over een jaar op de eerste zaterdag in september door J en ondergetekende worden georganiseerd. En ik reken er eigenlijk wel op, dat A die tocht dan zal bekronen met een goudkleurige oorkonde!