Dat een bezoek aan de tentoonstelling 'The One & The Many' in de Onderzeebootloods van het Scandinavische kunstenaarsduo Michael Elmgreen (Kopenhagen, 1961) en Ingar Dragset (Trondheim, 1969) een zinsbegoochelende en surrealistische totaalervaring opleverd kan ik sinds gisteren beamen.
Bijzonder hoe de twee de immense maat en schaal van de voormalige Onderzeebootloods (gebouwd in 1937) hebben weten te veranderen in een grauwe, schimmige achterbuurt van een grote stad. Door een ca. 50 meter lange tunnel van stalen golfplaat kom je als bezoeker een donkere ruimte binnen. In de schemer van enkele straatlantaarns lichten een aantal sculpturale elementen op, zoals een ingericht appartementenblok van vier verdiepingen hoog, een gehavend, melancholisch kinderreuzenrad dat doelloos lijkt rond te draaien, een limousine op blokken, betonnen bankjes, een toiletblokje annex afwerkplek voor homo's en een vuilcontainer. Om de sfeer voor de argelose bezoeker nog ongemakkelijker te maken, heeft het kunstenaarsduo ook nog enkele acteurs ingehuurd van het Ro Theater, die improviserend als hangjongeren, jonge moeder met kind en schandknapen af en toe schreeuwerige monologen houden en/of je hinderlijk volgen onder het uiten van oneerbare voorstellen in de buurt van het toiletblokje.
Ik had me een beetje op het bezoek van deze tentoonstelling in de Onderzeebootloods voorbereid, dus wist ik wel min of meer wat ik daar in het Rotterdamse havengebied zou aantreffen. Maar toch dacht ik toen ik weer buiten stond, dat ik in mijn rol van publieke voyeur wat meer had mogen verwachten. Was dat nou alles? Echter al tijdens de autorit naar huis werd het me duidelijk, dat meer zal ik maar zeggen, daar geen meerwaarde zou hebben toegevoegd aan mijn contemplatieve ervaring. De essentie van de tentoonstelling t.w. de wereld is meer dan een wit museum vol kostbare kunst, was overduidelijk in beeld gebracht door de heren Elmgreen & Dragset.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten