Zeilend met de 'Swing' op het Malzwin richting Den Helder zag ik ze weer, even voorbij boei M11, honderden blauwe tonnetjes, rijen dik keurig in het gelid op gepaste afstand van elkaar. Al eerder had ik elders op het wad iets dergelijks gezien, me afvragend waar al die lelijkheid toch voor diende, zo ook nu weer. Bij nadere bestudering van de kaart later, zag ik in de voetnoot staan dat het een Mosselkweekgebied betrof. De vele honderden tonnetjes die we deze keer aan bakboord hadden zien dobberen, behoorden tot het zichtbare deel van een z.g. mosselzaadinvanginstallatie. De tonnen zijn voorzien van touwen- of netwerken die vertikaal onder water hangen. Het piepkleine mosselzaad dat in het water van de Waddenzee zweeft, blijkt zich daaraan vast te zetten. Het schijnt een lucratieve vangstmethode te zijn voor de mosselvissers, en ze hoeven niet meer te zoeken naar jonge mosseltjes. Bovendien blijft de bodem van de Waddenzee zo onaangeroerd wat het milieu ten goede komt. Alhoewel, aan een Waddenzee vol met blauwe tonnetjes moet ik ook niet denken!
Typisch, maar ik las, dat als de mossellarfjes in de mosselzaadinvanginstallaties uitgegroeid zijn tot kleine mosseltjes, ze uit de Waddenzee worden opgevist. En dat ze de mosseltjes dan vervolgens weer uitzetten in de schone Zeeuwse wateren (Oosterschelde) waar ze verder kunnen groeien en kunnen verwateren. D.w.z. dat de mosselen zichzelf zuiveren en zich van het zand en het slik van de Waddenzee ontdoen. Daarna worden ze opnieuw opgevist en wordt de wad-zeeuwse mossel als een echte Zeeuwse mossel aan de man gebracht! Een beetje vreemde handel, maar goed wat maakt het ook uit, genoeg over de mossel.
De in 2009 voor de watersporter geopende jachthaven Willemsoord in Den Helder was ons doel. In Hindeloopen hadden we van een zeiler mooie verhalen gehoord over deze haven op de voormalige Rijkswerf van de Koninklijke Marine. In 2008 hadden we het terrein, dat toen al voor iedereen toegankelijk was, een keer bezocht (zie mijn stukje 'Intermezzo in Oudeschild' van 30 juni 2008) maar van een jachthaven in de oude werfhaven was toen nog niets te bekennen.
Stuurboord aanhoudend voeren we in de haven van Den Helder naar de Zeedoksluis, de directe toegang tot de jachthaven. Samen met de 'Poolster', de Lemsteraak van W en S moesten we een tijdje wachten voor we geschut werden, want de sluis kent bloktijden. Maar eenmaal aan de andere kant hadden we in de vrijwel lege jachthaven een zee van ruimte. Evengoed werden we aan de praktisch lege steiger door de havenmeester opgevangen en kregen we een plek aangewezen.
In eerste instantie oogt de haven behoorlijk industrieel, je denkt bij jezelf, ik ben hier nou eenmaal, één nachtje moet lukken, maar morgen ben ik weer weg. Echter bij nader inzien werden we toch (weer) geboeid door de grote verscheidenheid aan bezienswaardigheden op het Willemsoord-complex. Historische gebouwen, musea, diverse in onbruik geraakte havenfaciliteiten, kunstwerken, droogdokken, bijzondere schepen en andere nautische monumenten waren er te bezichtigen. En mede door de goede voorzieningen in de haven en de gunstige ligging t.o.v. het centrum van Den Helder, hebben we er met plezier een paar dagen gelegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten