Rond zeven uur gisteravond zijn J en ik er maar eens goed voor gaan zitten. 'Novecento' (of 1900) het magistrale epos van Bernardo Bertolucci uit 1976, waarin hij in vijf uur en een kwartier de geschiedenis van Noord-Italië vanaf het jaar 1900 ontvouwt, wilden we vanavond integraal gaan uitzien. Voor mij een opgave van formaat! Mezelf een beetje kennende dacht ik dit niet vol te kunnen houden, temeer ik van mening was dat we van de keuzefilm van Guy Verhofstadt, de laatste zomergast j.l. zondagavond, in ieder geval al eens een gedeelte gezien hadden. De film is namelijk ooit eerder uitgezonden op TV, echter toen in 2 delen.
Allemaal muizenissen om niets, mijn enige zorg die avond was af en toe de gedachte, of ik de film of een gedeelte daarvan nou wel of niet gezien had. Zo ja, waarom kan ik mij dan zo weinig van de inhoud herinneren, en zo nee, waarom denk ik dan toch steeds de film of een gedeelte daarvan wel gezien te hebben. Misschien moeten mijn geheugen en ik toch maar eens te rade gaan bij Dick Swaab, onze neurobioloog en 2e zomergast van het afgelopen seizoen. Hoe dan ook, bijkant ademloos heb ik de hele avond aan de buis gekluistert gezeten, en ik niet alleen, wat een geweldige film! Zo worden ze tegenwoordig volgens mij niet of zelden meer gemaakt, mogelijk ook omdat zoiets groots onbetaalbaar is geworden in deze tijd.
De film blijft boeien, ondanks de lengte. Het prachtige acteerwerk van de cast, bestaande uit Robert De Niro, Gérard Depardieu, Dominique Sanda, Francesca Bertini, Laura Betti, Donald Sutherland, Burt Lancaster en nog vele andere is daar debet aan. Maar dat niet alleen, ook de prachtige muziek van Ennio Morricone en het mooie camerawerk van Vittorio Storaro tilt de film naar hogere sferen. Nog nooit heb ik zulke sfeervolle beelden gezien van het Noord-Italiaanse landschap.
De geschiedenis van Noord-Italië in de eerste helft van de vorige eeuw, wordt in de film vertelt aan de hand van het levensverhaal van twee jongens (Robert De Niro, 1943 en Gérard Deparieu, 1948 resp. als zoon van hereboer en zoon van landarbeider) die aan het begin van die eeuw op dezelfde dag geboren worden. Ze delen aanvankelijk lief en leed met elkaar, maar geleidelijk aan groeien ze door het klasseverschil uit elkaar. Bovendien worden ze meegesleurd door de grote politieke bewegingen van die tijd t.w. het opkomend fascisme en het socialisme. Er moeten keuzes worden gemaakt, de één kan dat wel, de andere niet of te laat. En met een fanatiek fascistische bedrijfsleider (Donald Sutherland, 1935) op het bedrijf van de hereboer, die a.h.w. staat voor het kwaad van de beweging in eigen persoon, wordt het er allemaal ook niet beter op.
Een boeiende film die een intrigerend beeld geeft van een verscheurde samenleving, en van keuzes die mensen maken in tijden van angst en onderdrukking.
2 opmerkingen:
De Muziek vond ik ook heel mooi van de film,Wat zal deze eeuw ons weer brengen? Joke
Kan ik de film lenen? Nog gefeliciteerd met jullie 46 jarig huwelijk. Dat is in ieder geval al bijna een halve eeuw. Dus wat deze eeuw jullie ook brengt dat neem je mee.
Een reactie posten