Lingam

Het bezoek aan de tentoonstelling 'Lingam' in Museum Catharijneconvent in Utrecht heeft ons een beetje teveel geld gekost, maar we hebben het wel gezien en dat telt! Een tentoonstelling over 122 hedendaagse interpretaties van verschillende kunstenaars en vormgevers van een eeuwenoud vruchtbaarheidssymbool, de 'Lingam'. Met de door kunstenaar Ruudt Peters samengestelde tentoonstelling, wil het museum respect tonen aan de verering en viering van het leven en de vruchtbaarheid. Volgens museum directeur Guus van den Hout, ligt aan iedere religie ten gronfslag dat het leven wordt gegeven door een hogere instantie. Maar dat heeft echter in de loop der tijd in de verschillende godsdiensten zijn eigen moraal gekregen.

Ooit werd in de westerse wereld waar het christendom overwegend domineert, de seksualiteit ook gevierd. Maar met de scheiding van lichaam en geest is dat op een gegeven moment uitgebannen. Seks werd zo van iets heiligs eerder een noodzakelijk kwaad. In het hindoeïsme en het boeddhisme zijn lichaam en geest echter sterk met elkaar verbonden. De verering van het beeld van een fallus is in hun beleving verre van 'plat'. Het is juist iets heiligs, een beeld dat symbool staat voor vruchtbaarheid, het begin van het leven!

Door de 'Lingams' in een museum gewijd aan religie te plaatsen, hoopt het museum en de organisatie, dat mensen gaan nadenken over de context van religie, seksualiteit en vruchtbaarheid. En om de oorspronkelijke betekenis van de 'Lingam' nogeens te benadrukken, laten ze in de tentoonstelling de hedendaagse objecten samen met de historische voorgangers zien.



We hadden het één en ander over deze tentoonstelling in de krant gelezen, en zo was onze nieuwsgierigheid gewekt. Eerlijk gezegd had ik inhoudelijk iets meer verwacht van de tentoonstelling, maar desondanks vond ik het de moeite van het bezoek zeer wel waard. En bovendien maakte bovenstaand filmpje, dat ook in het museum te zien was, veel duidelijk!
Zoals ik in aanhef van dit stukje al zei, heeft het bezoek ons wel een beetje veel geld gekost. Eigenschuld zal je zeggen, en dat is op de keper beschouwd ook wel zo, maar ik vond het zeer discutabel. We hadden met een tientje in de parkeermeter aan de Nieuwe Gracht keurig aan onze verplichtingen voldaan, en de ticket hadden we goed leesbaar achter de voorruit gelegd. Toch hadden we bij terugkomst een gele bon van €. 60, - achter de ruitenwisser zitten. Het bleek dat we niet binnen ons parkeervak stonden, aan de achterzijde stonden we naar schatting een kleine halve meter over ons grensgebiedje heen. Dat zijn nog eens goeie dienstkloppertjes voor een werkgever als de gemeente Utrecht. Wat een gemiereneuk, gauw vergeten maar weer!